غزل شمارهٔ ۲۵۸۶
گر هیچ نگارینم بر خلق عیانستی
ای شاد که خلقستی ای خوش که جهانستی
گر نقش پذیرفتی در شش جهت عالم
بالا همه باغستی پستی همه کانستی
از خلق نهان زان شد تا جمله مرا باشد
گر هیچ پدیدستی آن همگانستی
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
گر هیچ نگارینم بر خلق عیانستی
ای شاد که خلقستی ای خوش که جهانستی
هوش مصنوعی: اگر در عالم، هیچ زیبایی و جاذبهای از من آشکار نیست، خوشحالم که تو با وجودت، زیبایی و شادی به دنیا آوردهای و تو خود به نوعی، زیبایی و شادابی جهان هستی.
گر نقش پذیرفتی در شش جهت عالم
بالا همه باغستی پستی همه کانستی
هوش مصنوعی: اگر تو در شش جهت جهان بالا جایگاهی پیدا کنی، از همه پستیها برتری و به حقیقتِ انسانی و پرمیوهای دست خواهی یافت.
از خلق نهان زان شد تا جمله مرا باشد
گر هیچ پدیدستی آن همگانستی
هوش مصنوعی: به دلیل اینکه من از دیگران پنهان هستم، همه چیزهایی که به من مربوط میشود، برای من وجود دارد. اگر هم چیزی نمایان باشد، آن هم متعلق به همه است.