هوش مصنوعی: ای نقش روحانی، چرا از ما دوری می‌کنی؟ تو خود به خوبی می‌دانی که از حال و وضعیت بندگان باخبری.

هوش مصنوعی: با توجه به این اشک گرم من و چهره زردم، بر پایه رابطه‌ای که با تو دارم، فراتر از مرزهای انسانی هستم.

هوش مصنوعی: اگر کسی عالم بود، بی‌تو نمی‌توانست مرا خوشحال کند؛ زیرا بی‌تو زندگی‌ام مانند زندان است. پس ای عشق، بر این بیچاره و زندانی کمی رحم کن.

هوش مصنوعی: اگر تو با فامیل و نزدیکانم بی‌خبر و دوری، خیلی نگران و مضطرب هستم. ای خدا، کاش هیچ‌کس به این اندازه نگران و پریشان نباشد.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم شما را که همیشه فرار می‌کنید به جایی بند کنم، در حالی که اگر به دل بی‌وفا نگاه کنید، همچون دوست ما باز هم فرار خواهید کرد؟

هوش مصنوعی: اگر از آسمان بر روی زمین بیفتی، می‌توانی تمام دریاها را بسوزانی و با عشق و صبر بر مشکلات غلبه کنی.

هوش مصنوعی: اگر تو مانند آفتاب بر بالای سرم ظاهر شوی، من همچون سایه در کنار تو با آرامش و به دور از دیده‌هایم می‌آیم.