هوش م.صنوعی: اگر فقط یک ساعت از خواب و غفلت بیدار شوی و به عقل و دل خود توجه کنی، متوجه خواهی شد که عقل ما انسان را بد کرده و نفس ما به سوی خواسته‌های نادرست می‌کشاند. ترجمه: هر لحظه از زندگی صحنه‌ی جنگ میان عقل و نفس است، عقل مثل آدم می‌ماند و نفس مثل حوا که میخواهد آدم را گول بزند.

هوش م.صنوعی: اگر آدم از درون قلبش به مقام حقیقت نرسد، در دنیا تنها بدن و ظاهری خواهد بود. او بزرگ‌تر از نام‌ها و صفات است. ترجمه: اگر آدم از قالب دل به خاک زمین هبوط نمی‌کرد، در همان آسمان اسماء خداوند را به فرشتگان می‌آموخت و خداوند را تقدیس می‌کرد (اشاره به آیه و علم آدم الاسماء کلها)

هوش م.صنوعی: اگر زبان بگشایی، گمان کردی که مانند خلیل (ابراهیم) در سایه است، حال آنکه خورشید بالا آمده و تو زیر سایه افتاده‌ای. ترجمه: اگر شک و تردیدی که در نفس توست جای خود را به یقین می‌داد مثل ابراهیم که تماما تسلیم خداوند شد، آنگاه میدیدی که نفس کامل از بین رفته و تنها دل باقی مانده است (اشاره به ساعت ظهر که وقتی خورشید درست بالای سر قرار می‌گیرد هیچ سایه‌ای وجود ندارد)

هوش م.صنوعی: اگر جسم و تن خود را از دست بدهی، روح و نفس تو به اوج و بلندا می‌رسد. پس از اینکه تمام وجود خود را رها کردی، به یگانگی و وحدت حقیقی می‌رسی. ترجمه: اگر تأثیر خودت بر عالم را هیچ در نظر بگیری و تنها منشأ کل اثرات عالم را خداوند ببینی، آنگاه به وحدت و یگانگی خواهی رسید (اشاره به لفظ لا اله الا الله که اگر همه چیز لا شد، آنگاه الا الله رخ خواهد نمود)

هوش م.صنوعی: اگر در دید خفاش، ضعیف و ناتوان نباشی، می‌توانی مانند یک خورشید باشی که جان و انرژی را به صد خورشید دیگر می‌دهد. ترجمه: چنانچه چشمان تو مانند خفاش ضعیف نبود می‌توانستی تمام حرکت و انرژی عالم را درک کنی (خفاش واقعا در طبیعت چشمان ضعیفی دارد و از اصوات برای حرکت استفاده می‌کند)

هوش م.صنوعی: اگر نیک و بد در نظر خدا برابر باشد، در آزمایش و امتحان، حتی جبرئیل با چهره زیبایش و ابلیس نیز به یک شکل هستند. ترجمه: ابتلا به خوبی و بدی تنها به خود تو باز‌می‌گردد (اشاره به اینکه فاصله‌ی میان خوبی و بدی تنها به اندازه تار موست و هر آدمی به نحو متفاوتی به خوبی‌ها و بدی‌ها مبتلا میگردد، چندین آیه قرآنی مثل "تلک الایام نداولها بین الناس" و " ما اصابکم من مصیبة..." 

هوش م.صنوعی: اگر رازهای بشر را درک نکردی، معنای خوبی و بدی که ناپیدا هستند، برای تو روشن و آشکار خواهد بود. ترجمه: ای بشر اگر رازدار بودی تمام ناپیداها بر تو پیدا بود اما بخاطر عدم رازداری خیر و شر زندگی خود را تشخیص نمیدهی (اشاره به آیه قد تبین الرشد من الغی فمن یکفر...)

هوش م.صنوعی: این احساس به گونه‌ای عمل می‌کند که مانند یک جاسوس ما را تحت نظر دارد و در حالی که ما را محدود کرده است، نمی‌تواند به حقیقت وجودمان پی ببرد. ای کاش که این حس عمیق‌تر می‌شد. ترجمه: نفس ما به دنبال اخبار دنیاست و مرتب میان اخبار مختلف می‌گردد و چون اثر را از خداوند نمی‌بیند ای کاش همیشه کور باشد (اشاره به آیه و ان تصبهم حسنة یقولوا...)

هوش م.صنوعی: حس نفس خزیده در کنار کاسه مانند مگس نشسته است. اگر مگس به کاسه نچسبد، در واقع مگس در حالت خود باقی خواهد ماند، گویی هیچ چیز تغییر نکرده است. ترجمه: نفس در کنار دنیا نشسته و منتظرست تا شیرینی‌های دنیا را بچشد، اگر از این لذت‌ها چشم پوشیدی آنگاه با همه‌ی کوچکی خود مثل سیمرغ بزرگ و باشکوه خواهی بود.

هوش م.صنوعی: ستاره‌ها مانند کاسه‌های زرد و زیبا در افق درخشان‌اند و ای کاش که این زیبایی به دست جویندگانش برسد. ترجمه: اشاره به آیه "و زینا السماء الدنیا بمصابیح و..." ای کاش دنیا زینت داده نمیشد تا نفس آدم به آن طمع نمیکرد.

هوش م.صنوعی: سکوت کن و اندیشه کن که سخن از جایی فراتر از مکان و زمان می‌آید. وقتی به عمق موضوع فکر می‌کنی، آیا می‌توانی چیزی بگویی، در حالی که چشمان تو در آن جا، یعنی در حقیقت، قرار دارند؟ ترجمه: در سکوت به این حرفها فکر کن، اگر حضور دل داری و خود را در محضر خداوند می‌بینی چرا با غیر او به سخن گفتن می‌پردازی؟

هوش م.صنوعی: از شمس تبریزی بیاموز که هر ذره‌ای، نور یقین را در خود دارد. اگر از حال و احساسات خود به خوبی سخن بگویی، هر ذره می‌تواند داستانی را روایت کند. ترجمه: نور یقین قلب شمس تبریزی تمام عالم را فرا گرفته و اگر میشد ذوق سخن گفتن از خداوند را نشان داد، تمام ذرات عالم از او سخن می‌گفتند.