هوش مصنوعی: ساقی، باده‌ای به من بده و از خودت ناز و عشوه بران، اما مرا از یاد آوردن غم‌های فردا و دیروز بازدار.

هوش مصنوعی: شراب را از آن ظرف پر کن و پیش من بگذار، اگر نتوانم گره‌ای را باز کنم، هیچ چیز دیگری به من نده.

هوش مصنوعی: وقتی اثر میگساری از سرم گذشت، می‌گویم: «ای جوان خوش‌خلق! دیگر از شراب نخواهم نوشید و دیگر نمی‌خواهم مست شوم.»

هوش مصنوعی: من به خنده‌های تو خدمتگذارا هستم و دل‌باخته‌ی توام. اگرچه بنده‌ات هستم، اما نگذار که ناز و شادابیت مرا مست کند.

هوش مصنوعی: فتنه و آشوب در شهر تو ناشی از غیض و خشم توست؛ اگر نه تصمیم من برای تو هیچ چیز دیگری نیست.

هوش مصنوعی: صدقه‌ای که از سنگ قیمتی (لعل) به تو می‌دهم، بر این زحمت‌کش (پرزیان) نخواهد بود و اگر از جان خود به خاطر تو چیزی ندادم، آن را نپسند.

هوش مصنوعی: از روی کینه بگذر و بر لبان شیرینت بوسه بگذار. هرگاه بر خاکی سر نهادید، آن را به من مده.

هوش مصنوعی: هر کس بار دیگر در عشق به او برگردد، باید با صداقت و انصاف رفتار کند. اگر از درستی و صداقت دور شوم، نباید از من چیزی بخواهی.

هوش مصنوعی: شمس حق، به شخصیت برجسته‌ای اشاره دارد که در تبریز به مقام و جایگاه رفیعی دست یافته است. او با وجود تمامی چالش‌ها و سختی‌ها، همچنان در تمام وجودش از مقام و حیثیت خود حفاظت کرده است و به کسی که اجازه ندهد که این مقام را از دست بدهد، اهمیت می‌دهد.