هوش مصنوعی: گل را ببین که با لطافت خود به سوی خار آمده است، دل نازک و زیبا را باز کرده و به دیدار معشوق آمده.

هوش مصنوعی: ماه را بنگر که چطور در آسمان طلوع کرده است؛ او همچون مهمانی که شب را فرا گرفته، دامن کشان از دنیای نورها آمده است.

هوش مصنوعی: به آسمان نگاه کن که خورشید مانند پادشاه ستاره‌هاست و برای تسکین دل‌های غمگین و رفع مشکلات به زمین آمده است.

هوش مصنوعی: به جوانب پست و حقیر نگاه نکن، بلکه توجهت را به دوستی معطوف کن که مانند یک پرگار به دور نقطه‌ای در حال گردش است.

هوش مصنوعی: آن محبوبی که دل همه دلبران را تسخیر کرده، با همه جاذبه‌اش آمده و دل بیمار مرا به تسخیر درآورده است.

هوش مصنوعی: این عشق مانند روحی است که در این دنیای غریب و یا در زندگی مادی ما وجود دارد، و مانند مصطفی (پیامبر) است که به کفار و غافل‌ها آمده است.

هوش مصنوعی: مانند بهار که به درختان خشک زندگی و سرسبزی می‌بخشد، این زیبایی و جوانی هم با فداکاری وارد زندگی‌ ما شده است.

هوش مصنوعی: بهار به طور پنهان وجود داشت، اما با نگاه کردن به آن، باغ دوباره زنده شد و به حیات خود ادامه داد.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌توانی روح را ببینی، به دلبرانت نظر کن که با قد سرو و چهره‌ای زیبا مانند گلنار به میان آمده است.

هوش مصنوعی: اگر عشق را در دل عاشقان نمی‌بینی، به زندگی آن‌ها نگاه کن؛ مانند منصور که با شادی به سمت دار رفت.

هوش مصنوعی: در حالتی که مرگ نزدیک بود، شخص چشمه‌ای از آب زندگی را مشاهده کرد؛ همان چشمه‌ای که دلیل رسیدن به دیدار و آگاهی است.

هوش مصنوعی: بهار عشق در باغ جان فرا رسیده است، بیا و نگاه کن که درختان و برگ‌ها با اعتراف به زیبایی و زندگی دوباره به شکوفایی آمده‌اند.

هوش مصنوعی: آن مردگان دوباره در یک جمع و به حالت زنده شده حاضر می‌شوند و اقرار می‌کنند که روز قیامت و فراخوانی برپا شده است.

هوش مصنوعی: ای دل، وقتی از حال و روز خود باخبری، سکوت کن. چون اگر بی‌خبر باشی، به اخبار و وقایعی که در جهان می‌گذرد اعتنا نکن.