هوش مصنوعی: مادر در این روز روزه گرفته است و به خاطر محبتش به بچه و دلسوزی برای او، از او می‌خواهد که کمی صبر کند و به آرامی به سمت چادر برود.

هوش مصنوعی: به زیبایی و لطافت چهره‌اش نگاه کن و از شیرینی آن لذت ببر، در همان محله و دیاری که تعلق داری، در کنار درب خانه‌ات آرام بگیر.

هوش مصنوعی: به دقت نگاه کن به دست رضا که نشان از رحمت و نعمت الهی دارد؛ و به بهشت جانت توجه کن که در روزهای پرعبور و سخت، پر از آرامش و زیبایی است.

هوش مصنوعی: ای غنچه‌های زیبا، چقدر لطیف و نازک هستید! شما مانند بندهای بهاری هستید که می‌خواهید از چنبره‌ی روزهای سخت و سنگین رهایی یابید.

هوش مصنوعی: تو در دنیای پر از درد و رنج غرق شده‌ای، اما چگونه می‌توانی شاد و خندان باشی؟ مگر می‌شود که خوشی واقعی در میان درد و سختی‌ها وجود داشته باشد؟

هوش مصنوعی: از عشق نان و زندگی غافل شو و به زیبایی‌های جهان نگاه کن، زندگی مانند برداشت تازه‌ای از گندم است؛ پس بی‌خود و بی‌دلیل از خواب بیدار شو.