هوش مصنوعی: آیا خورشید بر آسمان سوار بر مرکبی بوده و به نوعی خود را مانند ستاره های دیگر پنهان کرده است؟

هوش مصنوعی: گاهی در مرکز توجه قرار می‌گیری و مانند دل در قلب می‌درخشی، و گاهی هم به گوشه‌ای می‌روی و آرام می‌نشینی.

هوش مصنوعی: گاهی از فاصله‌ای دور نظاره‌گر من هستی، در حالی که من در تنهایی و غربت خودم به تو نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: گاهی می‌سوزی و از بین می‌بردی درد و غم‌هایت را، و گاهی هم می‌گویی که برای این غم چه راه حلی وجود دارد.

هوش مصنوعی: تو می‌توانی چیزی را بکارید و در عین حال آن را بدوزی، اما دل این کار تنها به کسی آرامش می‌دهد که دلش شکسته شده باشد.

هوش مصنوعی: گاهی دل را به گریه وادار می‌کنم مانند کودکان که وقتی می‌گویی گهواره‌اش را تکان بده.

هوش مصنوعی: گاهی مانند دایه‌ای مهربان از من مراقبت می‌کنی و گاهی همچون سوار مراحلی را طی می‌کنی که همگی تحت تاثیر تو هستند.

هوش مصنوعی: گاهی خود را به شکل پیرمردهایی نشان می‌دهی، گاهی به شکل جوانان و در مواقعی هم به عنوان یک کودک و شیرخوار به نظر می‌رسی.

هوش مصنوعی: من زبانم را به دست تو سپرده‌ام، ای کسی که بسیار ماهر و هوشیار و زرنگی.