غزل شمارهٔ ۲۲۷۰
ابناء ربیعنا تعالوا
فالورد یقول لا تبالوا
و العشق یصیحکم جهارا
الخلد لکم فلا تزالوا
و الحسن علی البها تجلی
و السکر حواه و الکمال
من کان مخرسا جمادا
الیوم تکلموا و قالوا
من کان مبلسا قنوطا
ذابوا و تضاحکوا و نالوا
من بعد فان تروا غضوبا
ماذا غضب فذا دلال
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ابناء ربیعنا تعالوا
فالورد یقول لا تبالوا
هوش مصنوعی: فرزندان بهار، بیایید! گلها میگویند نگران نباشید.
و العشق یصیحکم جهارا
الخلد لکم فلا تزالوا
هوش مصنوعی: عشق به شما با صدای بلند میگوید که جاودانگی از آن شماست، پس همواره در این مسیر ادامه دهید.
و الحسن علی البها تجلی
و السکر حواه و الکمال
هوش مصنوعی: زیبایی در کمال خود نمایان میشود و مستی آن را فرا میگیرد.
من کان مخرسا جمادا
الیوم تکلموا و قالوا
هوش مصنوعی: کسانی که تا امروز خاموش بودند، امروز به سخن درآمدند و حرفهایی را بیان کردند.
من کان مبلسا قنوطا
ذابوا و تضاحکوا و نالوا
هوش مصنوعی: هر کس که دلسرد و ناامید باشد، رو به زوال میرود و نمیتواند از زندگی لذت ببرد. در مقابل، کسانی که امیدوارند، شادمانه زندگی میکنند و به موفقیتهای بیشتری میرسند.
من بعد فان تروا غضوبا
ماذا غضب فذا دلال
هوش مصنوعی: اگر بعد از این، غمگین و عصبانی مرا دیدید، بدانید که این ناراحتی به خاطر یک مشکل خاص است.