هوش مصنوعی: کسی که بی‌تابی و شوق تو را دارد، در نهایت به تو و زیبایی‌های تو می‌رسد، حتی اگر در این مسیر درد و رنجی مانند خارها را تجربه کند.

هوش مصنوعی: گل و سوسن و همه باغ و بوستان برای توست؛ غم و اندوهش به خاطر فصل خزان توست و شادابی‌اش مربوط به بهار توست.

هوش مصنوعی: از زمین تا آسمان، همه گویندگان و خاموشان، مثل دل و جان عاشقان، درون تو را به شدت می‌خواهند و بی‌قرارند.

هوش مصنوعی: تویی که همه دنیا به خاطر تو درگیر آرزوها و خواسته‌های خود هستند. نفس تو هم پست و هم مست است، و در حالتی از سرخوشی و نشئگی به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: همه چیز به خاطر تو دگرگون شده، اما هیچ کس از تو خبر ندارد. چقدر عجیب است که نگاه به تو اینقدر لذت‌بخش است و چقدر دوست داشتنی است انتظار کشیدن برای تو.

هوش مصنوعی: وقتی زاغی در باغ نیست، سرو و درختان چه فایده‌ای دارند؟ تو باید از بلبل بشنوی که اوست که بر تو تسلط دارد و می‌تواند به تو کمک کند.

هوش مصنوعی: من هم کسی هستم که از کاری که باید انجام می‌دادم عقب مانده‌ام، تو هم از کسانی هستی که هنوز خریداری برایت نیامده است. در آرامش و بی‌خیالی به کار و زندگی‌ات توجه کن.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از دلم بگریزم و به سادگی دوری از زندگی و مسائل آن را تجربه کنم. اما چه کار می‌توانم بکنم وقتی زیبایی و جذابیت تو در چشم من است و نمی‌توانم آن را فراموش کنم؟

هوش مصنوعی: چه کنم با این عمر بی‌فایده و روح پژمرده‌ام که چند روزی بیشتر به حساب نیامده است، در حالی که من هم جزو حساب تو هستم.

هوش مصنوعی: هر بار که دل و چشم و گوش من از تو بهره‌مند می‌شوند، مثل اینکه گل‌ها هر لحظه در احترام و محبت تو شکوفا می‌شوند.

هوش مصنوعی: از این پس، جانم را به سکوت می‌سپارم، چون نمی‌دانم از کجا خاموش شدم. برای تو، به خاطر هوس، جانم را تقدیم می‌کنم.

هوش مصنوعی: در سکوت پنهان می‌شوم، مثل شکارچی که نمی‌تواند شکار خود را به دست آورد. چرا که نه تنها شکار، بلکه شکارچیان هم نمی‌توانند از چنگال تو فرار کنند.

هوش مصنوعی: همه به خاطر بوی تو چاق و سرزنده‌اند و همه از دوری تو لاغر و پریشان. همه شادی‌ها و گریه‌هایشان نشانه و یادگاری از توست.