هوش مصنوعی: ای جانا، تو در برابر من مانند کلیم (حضرت موسی) هستی و من همچون عصای تو هستم. گاهی برای مردم تکیه‌گاه و حمایت می‌شوم و گاهی به شکل اژدها در می‌آیم.

هوش مصنوعی: من در دست لطف و رحمت تو قرار دارم و مانند ماری می‌شوم که عصای مرا به زمین می‌زند وقتی که انتخاب و انتخابیت تو را رها می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای باقی، وجود تو سبب شده است که روز و شب من تنها به خاطر وفاداری و عشق به تو بگذرد.

هوش مصنوعی: اگر صد روز و بهتری بیابم، باز هم جانم را فدای عشق، فریب و محبت تو می‌کنم.

هوش مصنوعی: دل به چشم‌ها گفت: وقتی که تو را می‌نگرم، تمام دل و جانم دگرگون می‌شود. بی‌نیاز از کلام، به شگفتی تو همه چیز را بیان می‌کند و هیچ چیزی از احساساتم کم نیست.

هوش مصنوعی: از زمانی که نگاه من از تو دور شد، دل من به یاد تو دعا می‌کند؛ دعاهایی که دو چشم من و تو برای هم می‌کنند.

هوش مصنوعی: به مدت شب، آسمان با دو صد ستاره در تلاش است تا چشم زیبا و دلربای تو را پیدا کند.

هوش مصنوعی: اگر کاسه‌ام خالی باشد و یا کیسه‌ام بی‌خبر از مال، باز هم جان و دل من به خاطر زیبایی و دل‌فریبی تو سرشار خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر خانه و مغازه‌ام به خاطر عشق تو ویران شد، در نهایت همین ویرانی هم به خاطر نور و روشنایی توست که به من راه پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: خوشبختی و آرامش من در این است که اگر دلخواسته‌ات این باشد که من غمگین باشم، آماده‌ام که با کمال میل و از صمیم قلب، هزار دل را به غم بسپارم تا رضایت تو را جلب کنم.

هوش مصنوعی: از درد و رنجی که دارم، به من بزن تا شاید تو بتوانی به درد من پی ببری و کمکم کنی.

هوش مصنوعی: جان یعنی چیزی که از زیبایی تو برایم اهمیت دارد، و دل مثل یک شکوفه است که از شاخسار تو سر بیرون آورده است.

هوش مصنوعی: اگرچه من چیزی نمی‌گویم، اما می‌دانم که آنچه در دل من است، در حقیقت متعلق به توست و صدای مردم فقط پژواک صدای توست.