غزل شمارهٔ ۲۱۸
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۲۱۸ به خوانش پری ساتکنی عندلیب
حاشیه ها
به بوسههای پیاپی ره دهان بستند
شکرلبان حقایق، دهان گویا را..
معنای ابیات عربی بدین شرح است:
اکنت صاعقه یا حبیب او نارا
فما ترکت لنا منزلا و لا دارا
معنی: ای دوست! آیا تو صاعقه هستی یا آتش
که برای ما نه خانه ای باقی گذاشته ای و نه کاشانه ای
بک الفخار ولکن بهیت من سکر
فلست افهم لی مفخرا و لا عارا
معنی: تو مایه فخری اما من از مستی تو (دیدار تو) مبهوت شده ام
و نمی دانم که به این مستی افتخار کنم یا آن را ننگ بدانم (از این رو که مستی گناه است آن را ننگ بدانم یا هگبه اینکه از دیدار تو مست شده ام افتخار کنم)
متی اتوب من الذنب توبتی ذنبی
متی اجار اذا العشق صار لی جارا
معنی: کِی توبه از گناه کنم که توبه من هم خود گناه است
کِی در جایی مجاور شوم که عشق در کنار من همجوار شده است
یقول عقلی لا تبدلن هدی بردی
اما قضیت به فی هلاک اوطارا
معنی: عقلم به من می گوید که هدایت را با چیزی پست تر عوض نکن
مگر جز این است که عمر ما در نرسیدن به آرزو سپری شد
از غزل های پیش از ملاقات شمس و پیدا شدن عرفان معنوی نوروزی پهلوانی است که مانند شعرای پیشین و تقلیدی سروده شده است