هوش مصنوعی: اگر امروز معشوقم با لبخند و شادی به دیدارم بیاید، جهان به نشانه‌ی احترام و خضوع خم خواهد شد و تمامی زیبایی‌های عالم از سرشورتی که بر دلم می‌گذرد، مانند تاجی از دندان‌هایش فرو خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: ای دوست، بی‌صبر نباش و برای کشتن من شتاب نکن، چرا که زمان مرگ نزدیک شده است. کمی تأمل کن و بپرس از پیوندی که با نسیم هجران دارد.

هوش مصنوعی: به دل گفتم، چرا اینقدر ناراحتی و غمگینی؟ نگاه کن به این اشک‌های بی‌پایان، مثل طوفانی در حال چرخش.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی دعا و درخواست از خداوند است که ای مولای من، من در شرایط سختی قرار دارم و دلم از حوادث زندگی پر از غم و اندوه است. تو که به وفای خود معروفی و شایسته‌ی حمایت و یاری منی، بنابراین نگذار که شیطان بر من بخندد و از دردهای من شاد شود.

هوش مصنوعی: دل آواره‌ام از چه چیزی شکایت دارد؟ چه چیزی را کم دارم؟ نه بیمارم و نه کسی برایم غمخوار است. غم چندان نمی‌تواند مرا دربر گیرد.

هوش مصنوعی: ای کسی که مرا از بین بردی، به من کمک کن تا زنده بمانم و در دنیا منتشر شوم، زیرا من تحت فشار هستم، پس به من یاری کن، چون نیکی در بخشش و خوبی است.

هوش مصنوعی: به عزیزم بگو که این کار را نکند؛ زیرا تو هم زیبا هستی و هم باهوش. خوبی‌ها هر لحظه تغییر می‌کنند، اما نیکی تو همیشه باقی می‌ماند. ای سلطان، نیکوکار باش.

هوش مصنوعی: من هیچ گناهی جز این ندارم که در عشق بی‌صبر هستم، پس به خاطر این حالتم از من دور نشو و با بخشش و عفو بر من محبت کن.

هوش مصنوعی: دل و عقل آدمی از بی‌تفاوتی شگفت‌زده می‌شوند. خدایا، با لطف و محبت خود، امکان عشق و دوستی غیرقابل تصور را فراهم کن.

هوش مصنوعی: ما به خاطر شما به اینجا آمده‌ایم و از دیدارتان خوشحالیم. به ما آب نوشانیدید و ما را سیراب کردید. پس ای برادران، با سخاوت رفتار کنید.

هوش مصنوعی: اگر شفیع و واسطه‌ای به تو نزدیک شود، آن بیمار بیچاره می‌میرد، ولی قلب تو از نصیحت و پند قبول نمی‌کند. پس این درد و حالتی که داری، درمانی ندارد.

هوش مصنوعی: به جهنم وارد شدم و گمان بردم که آنجا را وطن خودم ملقّب کرده‌ام. گاهی با آتش آشنا شدم، پس چه کسی به آتش عادت نمی‌کند؟

هوش مصنوعی: وقتی کسی شعله شوق و اشتیاق من را می‌بیند، ممکن است بگوید که این فقط یک تظاهر است یا چیزی زودگذر. و وقتی که من اشک می‌ریزم، ممکن است فکر کند که این اشک‌ها ناشی از باران است یا عواطفی دیگر.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به زیبایی و ظرافت ویژه‌ای اشاره دارد که شخصی را توصیف می‌کند. او قد بلند و خوش‌ساختی را دارد، اما بی‌احساس و بدون فکر به نظر می‌رسد. همچنین بر آن است که این فرد هیچ گونه تلاشی برای فراموشی یا فرار از اوضاع فعلی نداشته باشد و درنتیجه نمی‌توان او را با سهل‌انگاری کنار گذاشت.

هوش مصنوعی: او به من می‌گوید که درد ما بهتر از شیرینی و قند است، چون تو دچار بیماری‌هایی هستی که حتی حلوای خوشمزه نمی‌تواند به تو کمک کند و کسی از آن برای تو فریاد نمی‌زند.

هوش مصنوعی: می‌گوید: عشق مانند مستی است و غم عشقی مانند خار است. پس ای فتنه‌گر، چرا می‌گرید؟

هوش مصنوعی: از درد و رنج من تو گنج‌هایی داری، از خارهای من، جفت گلزارها را به دست آورده‌ای. پس چرا ناله می‌کنی؟ من همان سلطان گلزارها و خوشی‌ها هستم.

هوش مصنوعی: آسیب‌های عشق، زشتی‌های عشق را درمان می‌کند، خنکی عشق، گرماهای عشق را می‌پوشاند و لذت عشق، تلخی‌های آن را از بین می‌برد.

هوش مصنوعی: آیا قصد داری کسانی را که نادان هستند از مسیر ما منحرف کنی، در حالی که خودت در حال خطا کردن و صحبت کردن به شیوه‌ای گیج‌کننده هستی؟

هوش مصنوعی: وقتی از نظر مالی بی‌نیاز شدی، از بخشش و احسان دریغ نکن. در عشق و محبت سخاوت به خرج بده و بدان که بخیل بودن در خوراک ناپسند است و بخشش در انسان ارزشمند است.

هوش مصنوعی: وقتی در جمع شادی و خوشی هستی، بهتر است که از خساست و تنگ‌نظری دوری کنی. مبادا که دوستت به خاطر رفتارهای ناپسند تو از تو فاصله بگیرد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، برای ما بنوش و طمع نکن که بیشتر از آنچه می‌خواستی به دست آوری. پیمانه‌ات را پر کن و ما را مست کن، زیرا زندگی برای مست‌ها شیرین‌تر است.

هوش مصنوعی: وقتی نوشیدنی خوشبو را خوردی، آن را به دوستانت بده و به دنبال شراب نرو. حرص و طمع بد را فراموش کن و فقط در این میدان بمان.

هوش مصنوعی: نکته این است که نوشیدن از فنجان‌های کوچک کافی نیست و باید از ظرف‌های بزرگتری استفاده کنیم. ما به چیزی بزرگ و مهم نیاز داریم که به ما قدرت و عظمت بدهد.

هوش مصنوعی: بیا جام شراب را که از میخانه آورده‌ای آرام بگذاریم، و برای این لحظه که بی‌خبر به آن رسیده‌ایم، پیمانه را آماده کنیم، ای عزیز.

هوش مصنوعی: پروردگار ما به ما جامی داده است که با دقت و محبت پر شده و ما را از نعمت آن بهره‌مند ساخته است. این جام به راستی نیکو و بی‌نظیر است و مانند یک سرور شادی‌بخش، احساسات ما را سرشار از خوشی می‌کند.

هوش مصنوعی: این شعر دعوت به نوشیدن و لذت بردن از زندگی است. شاعر از محبوبی سخن می‌گوید که در سختی‌ها و غم‌ها به او پناه می‌برد. همچنین، اشاره به اهمیت و ارزش این دوست محبوب دارد که از نظر او حتی از بزرگ‌ترین پادشاهان نیز باارزش‌تر است.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی که من باقی بمانم، ای عشق، به من آب زندگی ببخش. در فقر به دور من بچرخ و تو خود دین و ایمان من هستی.

هوش مصنوعی: بخشی از زندگی و احساسات انسانی که از دل عشق جاری می‌شود، در جامی ساده و بدون تجمل ریخته می‌شود. این تجربه به اندازه‌ای شیرین و دلنشین است که می‌تواند روحی تازه به انسان ببخشد و او را به بهشت عشق رهنمون سازد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، از دردی که می‌کشم بگو، بیفزای به ما شراب که دل را با بشارت خوشحال کند و ما را از زشتی‌ها دور کند.

هوش مصنوعی: ای ساقی، فریب و نیرنگ را کنار بگذار و این موضوع را به دیگران بگو که صاف و روشن همچون شراب درون ظرف است، کنایه از اینکه زندگی باید بدون ریا و پاک باشد.

هوش مصنوعی: روشنی برق در ساقه‌هایمان، گوارا و شیرین است و ما در کنار یکدیگر درخشش می‌یابیم. نوری که همچون قرآن می‌تابد، در زندگی‌مان روشنایی می‌آورد.

هوش مصنوعی: آبی که شعله‌های آتش را در دلش دارد، به قدری زیبایی و رنگ‌های مختلف به خود می‌گیرد که بر روی آن، جلوه‌ای درخشان و متنوع ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: آب مشابه آتش بسیار ارزشمند است، مانند دینار، و ما آن را به مقدار زیادی فدای بلا و بدون هیچ اندازه‌گیری کردیم.

هوش مصنوعی: شرابی هم چون طلا سرخ است، ولی نورش مثل نور انگور نیست. این شراب چشمان آدمی را می‌بندد و او را به سوی آسمان می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر شگفتی و جذابیت آن چنان شما را منغمر ساخت و عطش شما را برای نوشیدن بیشتر کرد، به خودتان و او توجه کنید و بگذارید که حیرت و شگفتی خود را رها کنید.

هوش مصنوعی: زمانی که آن شراب دیگری را آماده کرد، آن حال و نشانه‌اش مانند جوش و برهانی بود که از جانش برمی‌خاست. چه زیبا و چه ستودنی که این حقیقت را با تمام تلاش خود نمایان ساخت.