هوش مصنوعی: خوشی و نعمت تو به قدری نیست که تنها وجودم را راضی کند؛ برای سیر و دلگرمی من، باید هزاران بار از نعمات تو بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: بیا که تو سرچشمه زندگی هستی و من انسانی هستم که به شدت نیازمند هستم. نه من از رنج و ناراحتی درست صحبت می‌کنم و نه تو تنها از محبت و خوبی.

هوش مصنوعی: بیایید، چرا که در اینجا دریای وسیع عشق وجود دارد و من مانند ماهی در دل این دریا شنا می‌کنم. اما آیا کسی این دریا را که من در آن هستم، دیده است؟

هوش مصنوعی: یک قطره آب گل‌آلود از دریا، به دلیل اصل و ریشه‌اش، به جان تبدیل شده و در میان جمعیتی که روحی ندارند، قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: بیا و نزد من بیا که من مانند ذره‌ای هستم در برابر شعله زیبایی تو، در حالی که دور خود می‌چرخم.