غزل شمارهٔ ۲۰۷۷
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۲۰۷۷ به خوانش عندلیب
حاشیه ها
کلید واژه هایی روانکاوانه در تفسیر غزل:
مانند بسیاری از غزلیات خداوندگار سنخیتی با غزل سنتی ندارد .
رخسار زعفرانی دلالت بر عاشق بودن دارد اما اینجا از یکی از علائم تبدل روحانی است یعنی خارج شدن از مرحله بود این جهانی و حرکت به سوی بودی دیگر . به جان پیر قدیمی که در وجود اوست قسم می دهد که مخاطب شعر به چشمهای او بنگرد ٬ زیرا چشم دریچه روح است . پیر قدیمی یا پیر روزگاران
The ancient of days
یا پیر خرد
Vieux sage
یکی از آرکی تایپهای مهم در روانکاوی یونگ است که بخدا و روح دلالت دارد .
سرانو در مورد کتاب هفت موعظه مرگ مینویسد که یونگ میگفت از جهانی دیگر به او املا شده و خود بخود نوشته شده است . شخصی یا وجودی که آنرا به یونگ املا می کرد یک صورت مثالی ٬ نوعی استاد یا پیر خرد بود که یونگ آنرا فیلمون نام نهاده بود .
بیت چهارم :
بوسه برای تبدیل روحانی بین عاشق و بخت یا شمس یا خدا رد و بدل میشود .
در تعابیر توراتی :
آرزوی لمس دهان توسط خدا برای باز شدن گره از زبان و گشوذه شدن زبان میباشد .
وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِی .
گوشهای معمولی حرفهای ظاهری را در میابد ٬ حال آنکه مطالب خداوندگار جز با نعره های جانی ادا نمیشود ٬
با این همه افراد بسیاری چون حسام الدین از این حرفها ی مولانا به بقا رسیده اند .
محرم این هوش جز بیهوش نیست
«خر موسی صعقا »
خداوندگار مولانا
پیوند به وبگاه بیرونی