هوش مصنوعی: شاید روزی برسد که آن شیرینی و پسته‌ام را به دست آورم و لحظه‌ای برای دل بی‌قرار و رنجیده‌ام شادی بیاورم.

هوش مصنوعی: دستت را با محبت بر سرم می‌کشی، به خاطر اینکه حال من را بدانید، ای بی‌دل و وابسته به من.

هوش مصنوعی: سر من به سبب شراب بدون لیوان سنگین شده، گویی که زعفران در این لاله‌ای که شکفته، کشته شده است.

هوش مصنوعی: زخمی که بر دل تو نشسته، به آرامی و با احتیاط من را می‌رنجاند، ای کسی که رگ‌هات از درد نم کشیده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی که بدنم از روح بی‌نصیب بماند و نتوانم از نوشداروی جاودان بهره‌مند شوم، دل من هم به خاطر محبت آن معشوق زیبا نخواهد تپید.

هوش مصنوعی: ای تصویر خیال تو، بیا و بنشین و گوش کن به سخن‌های عمیق و معنا دار که در نوشته من است.

هوش مصنوعی: ای زیبا، چون ماه چهاردهم شب را با زیبایی‌ات می‌آرایی، من در شب‌ها و سحرها به خاطر تو دعا می‌کنم.

هوش مصنوعی: چندین صف را شکستی و نگاه کردی، اما در نهایت چیزی ندیدی جز صفی مانند صف شکسته من.

هوش مصنوعی: اگرچه لاله‌زار و چمن هر دو ملک و دارایی اوست، اما تو ببین که اشتیاق و آرزوی او به گلدسته من است.

هوش مصنوعی: سکوت کن و داستان‌های عشق را برای او تعریف کن، زیرا او به شنیدن مداوم سخنان من بسیار مشتاق است.