هوش مصنوعی: اگر تو دارای مقام و پادشاهی هستی، با سر و ریش خود به نشانه فرمانروایی حرکت کن، و اگر عاشق واقعی هستی، باید با جان و دل به صحنه و میدان بیایی.

هوش مصنوعی: امروز روز دیدار است، تمام زیبایی‌ها و لطف‌ها در این لحظه وجود دارد. چه خوشبختی که چنین پادشاهی در این زمان به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: کجایی تو که از ما دوری، و اگر خودت هم در بهشت باشی، چه فایده‌ای دارد وقتی که بی‌روح و بی‌احساس هستی.

هوش مصنوعی: یکی با زبانی نرم و فریبنده سخن می‌گوید و دیگری وجودی بزرگ و شگرف دارد. از او بوسه‌ای می‌گیرد که به جان می‌نشیند، چه خوشبختی که این هدیه با قیمتی ناچیز به دست آمده است.

هوش مصنوعی: اگر شیر یا فیل هم چنین احساسی را در دل داشته باشند، عشق او را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد. وقتی این احساسات را ببینی، می‌گویی چه خوب که در این گنجینه عشق غرق شده‌ای.

هوش مصنوعی: این شعر به تضاد احساسات و تجربیات در زندگی اشاره دارد. گاهی زندگی تلخ و گاهی شیرین است، پر از عشق و نفرت. در این میان، لحظات خوشی وجود دارد که به رغم سختی‌ها، لذت‌بخش و دلنشین هستند.

هوش مصنوعی: بیا نزدیک‌تر و از این مشکلات فرار نکن. با شجاعت در برابر این چالش‌ها بایست و مبارزه کن، ای فرمانروای شجاعان!

هوش مصنوعی: چه روز زیبا و شگفت‌انگیز! چه عید شادی‌آوری! از آن چشم‌های جذاب و فریبنده و از لب‌های خوش‌‌رنگ و دلربا.

هوش مصنوعی: به دنبال شراب سرخی باش که از معشوقه‌ی خوش‌اندام به دست می‌آید، زیرا این لحظه ماه زیبا در حال گردش و رقصیده است.

هوش مصنوعی: از شراب بنوش و لب و ریش خود را به آن آغشته نکن. صدای زیبای هر ستاره و سیاره را بشنو.

هوش مصنوعی: اندیشه کن و سکوت کن، رازهای‌ خود را فاش نکن. ناراحت‌کننده است که خورشید و زیبایی‌ها را با افراد نادان و بی‌فرهنگ در میان بگذاری.