هوش مصنوعی: عزیزم، وقتی که من مانند چنگی شدم، چنگ تو را باز کن. برای هر جان که از دست می‌دهم، جان دیگری به من بده و با ما همانگونه که می‌خواهی رفتار کن.

هوش مصنوعی: ای عیسی، مانند مریم ما را در یک محفل قرارده، و دل‌های ما را با نغمه‌های ساز و سرنا به هم نزدیک کن.

هوش مصنوعی: دستی بر نبض این پیر بگذار و احساسات عمیق و دردهای او را در کنار شادی‌ها و لذت‌های زندگی بیاب. در حقیقت، تلاش کن تا درد و رنج او را به زیبایی و خوشی تبدیل کنی.

هوش مصنوعی: اگر در جمع دوستان و عاشقان هستی، در وصف زیبایی و محبت او سخن بگو و اگر به زهد و دینداری می‌پردازی، سخنانت را به آینده موکول کن و در حال حاضر از لذت‌های زندگی غافل نشو.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی دیوانه‌وار و سرمست زندگی را تجربه کنی، من را از قید و بندهایم آزاد کن و دور از چشم‌ها به تماشای این دنیا بپرداز.

هوش مصنوعی: دیدم که اثری از تو بر جسدی که جانش در حال صحبت بود، مشاهده کردم. جان گفت به خدا، اما دل گفت که باید آرامش را به خودم برگردانم.

هوش مصنوعی: از آن روز که به عشق تو گرفتار شدم، دیگر عقل و ایمان را از دست دادم. ای معشوق با آن موهای خوشبو و سیاهت، ما را با عشق خود نجات بده.

هوش مصنوعی: ای دل، به زنجیر محبت درآ، و در میخانه آرام بگیر. از آن راهب پر بار، یک بوسه بخواه.

هوش مصنوعی: اگر در چهره محبوب و زنده‌ دلی چون شمس تبریزی، تمایل و اشتیاق ما را ببینی، این داستان را برایمان جذاب و زیبا کن.