هوش مصنوعی: من به محله عشق تو نیامده‌ام که بخواهم کاری کنم. چگونه می‌توانم در اینجا، مانند نماز، جهت را پیدا کنم؟

هوش مصنوعی: به جز این‌که کسی نخواهد، من به هیچ دلیلی به سوی تاریکی که آن شمع روشن است، نخواهم رفت.

هوش مصنوعی: کدام عقل اجازه می‌دهد که من، در حالی که تشنه‌ام، به غیر از آن دریای بی‌نیاز مراجعه کنم؟

هوش مصنوعی: من عشق را برگزیده‌ام که برای همیشه به سوی زیبایی‌های هندو بروم و در این سفر پرشور به سمت روم پیش بروم.

هوش مصنوعی: شب مانند روز روشن است و من در سحرگاه به راز و نیاز با او می‌پردازم.

هوش مصنوعی: وقتی سرنوشت مانع از دیدن می‌شود، بوی خوش او چنان captivating است که همه را به سوی خود می‌کشاند.

هوش مصنوعی: به زمین پای خداوند شمس تبریزی، که وقتی از او بهره‌مند شدم، با افتخار به سوی مقصد خود حرکت کردم.