هوش مصنوعی: ای دشمن روزه و نمازم، تو باعث می‌شوی که عمر و سعادت من به درازا نرسد.

هوش مصنوعی: هر بار که دلم را می‌سازم، به راحتی از بین می‌بردی؛ از آن زمان به بعد در ساختن دل خود ناکام ماندم.

هوش مصنوعی: تو برای من همچون بهاری هستی که از درون زمین سر برآورده است. رازهای من همه از تو آغاز می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که صید تو شدم، چگونه می‌توانم پرواز کنم؟ حال که به حالت مات و بی‌حرکت درآمده‌ام، دیگر چه امیدی به بازگشت دارم؟

هوش مصنوعی: زمانی که پروانه‌ام در آتش شمعی خاص سوخت، دیگر چگونه می‌توانم از شمع‌های دیگر دوری کنم؟

هوش مصنوعی: بیشتر از عقل و فکر من به تو نزدیک‌تر هستی، پس چگونه می‌توانم به سمت تو برگردم؟

هوش مصنوعی: مرا به آتش عشق بسوزان، زیرا که من مانند قند شیرینم. چه این که اگر ذوب شوم یا بسوزم، در هر حال ماهیت من تغییر نمی‌کند.

هوش مصنوعی: به یک بار از وفا روی بر مگردان، یک بار دیگر به من نگاه کن و ببین که چقدر به تو نیاز دارم.

هوش مصنوعی: بار دیگر مرا با جادو و افسون خود مسحور کن و همچون روح حضرت مسیح مرا زنده و سرزنده کن.

هوش مصنوعی: من بر روی پلی ایستاده‌ام و برای عبور از آن، به مجوزی نیاز دارم که باید به باج‌دهنده داده شود.

هوش مصنوعی: سکوت کن، زیرا او نیازی به صحبت کردن ندارد و من از سر بی‌محتوایی دوباره صحبت می‌کنم.

هوش مصنوعی: خاموش شو که در نهایت کار من به دست محمود خواهد بود، همان‌طور که من همانند ایازم.