هوش مصنوعی: من در حالت سرخوشی و بی‌خیالی مثل شتری بزرگ هستم که برای یک پادشاه می‌خوابد و در هر لحظه ممکن است صدایی از گلویم بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: وقتی که صورت او مانند گل است، من هم مانند شکوفه‌ای می‌شوم که به پایش نثار می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر من مانند دریا با تلخی رفتار کنم، به طور یقین در کنارم گوهری ارزشمند خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر عشق معشوق مرا نخواهد، من با عشق او در غار تنهایی خودم زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: خواری و ذلت در جلوی مردم عیب و ننگ است، اما برای من همان ننگ تبدیل به افتخار شده است.

هوش مصنوعی: ای باد، سخن را از دلم بیرون کن، زیرا من در این گرد و غبار به خاطر ناتوانی در بیان خود، گم شده‌ام.