هوش مصنوعی: ای ساقی، بگو چرا این همه در یاد تو، که به شمس حق و دین خدمت می‌کند، اهمیت دارد و این باده‌ای که به ما می‌دهی، چه خاصیتی دارد؟

هوش مصنوعی: ای ساقی زیبا رو، بیا و از شراب به ما بده تا این عقل پریشان و آشفته ما را از این خار و خاری که به آن گرفتار شده‌ایم، رهایی بخشد. بگذار همه گل‌ها و زیبایی‌ها دوباره شکوفا شوند.

هوش مصنوعی: بشر، جامی که مانند طاووس زیبایی دارد را به دور باغ خوش‌گذرانی بچرخان. تا این نوشیدنی، مانند طاووس زیبا و شگفت‌انگیز شود و به زهر و دردها پایان دهد، ای ساقی!

هوش مصنوعی: کارها و مشغله‌هایت را کنار بگذار و مشغول نوشیدن می باش. این کار را ادامه بده و از نغنای زندگی لذت ببر تا زمان و اتفاقات خوب به تو برسند، ای ساقی!

هوش مصنوعی: تا وقتی که تو در مقام عزّت و احترام هستی، در قید و بند عشق تو از سختی‌ها رهایی پیدا می‌کنم، ای ساقی! تو که خاکی و بی‌ارزش هستی.

«تا ز چشمه» یعنی تا از سرچشمه، هر چشم و چار یعنی هر چهارچشمه‌ات (منظور چهار چشمه‌ی بهشتی است) مصرع دوم یعنی: تا هر چهار چشمه‌ات از سرچشمه شراب شود

هوش مصنوعی: عقل و خرد ناپسند را از محل خلوت خود دور کن تا آن شراب درخشنده، چهره دلربا و زیبای معشوقت را به نمایش بگذارد، ای ساقی.

هوش مصنوعی: از بی‌خود بودن جرعه‌ای بنوش و از خودخواهی دور شو، تا محبوبت در کنار تو باشد ای ساقی.

تو از دست می‌روی سپس عیشِ خود را در کنارت می‌بینی ...

هوش مصنوعی: گاهی تو یار را در آغوش می‌گیری و وقتی در بی‌خبری غرق می‌شوی، چنان در این احساس غوطه‌ور می‌شوی که می‌خواهی نوشیدنی بیاوری و در کنار تو بنوشی.

هوش مصنوعی: ساقی، مدام از شراب تبریز برای ما بریز تا با نوشیدن آن غم و اندوه را فراموش کنیم و شادی را به زندگی‌مان بازگردانیم.