هوش مصنوعی: درختی سبز و زیبا دارم که به آسمان‌ها سر بلند کرده است. زمانی که ماه زیبا بر زمین نشسته است، مانند صد ظرف شکر در مقابل من جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: روان شدن کوثر به سمت ما، پر از شیر و شکر است. به مشک سقا سنگی بزن و آن را بشکن.

هوش مصنوعی: یک آهوی زیبا و دلپذیر از بیابانی بیرون آمد که در آن، شیر نر به خاطر ترس از او در روی زمین داغ و سوزان استراحت می‌کند.

هوش مصنوعی: در روز عید، همه شاد و سرمست هستیم. مانند دهنوی که می‌نوازد و نوازنده‌اش هم به حالت خلسه و مستی مشغول نواختن است.

هوش مصنوعی: عقل به من فهماند که در لحظه‌ای که با شگفتی و خوشحالی چیزی را بیان می‌کردم، خودم را به چه وضعیتی دچار کرده‌ام و اینکه چه چیزی باعث غفلت و بی‌خبری من شده است.

هوش مصنوعی: در میان ما یک فرد عاقل هم نمی‌تواند دارویی بیابد؛ پس در این زنجیر دیوانگان، مردم چه احساسی خواهند داشت که مجنون شوند؟

هوش مصنوعی: بهتر است به جای پر کردن صد خانه با زرق و برق، تنها یک لیوان شراب را برای خودم بریزم و از آن لذت ببرم. این یک قطره باده برای من کافی است، حتی اگر بدنم لاغر باشد.

هوش مصنوعی: در میان روزه‌داران، عید را با خوشی و شراب بنوش، نه آن نوع مستی که در شب به خاطر ترس از مردم به سراغش می‌روی.

هوش مصنوعی: بنوش بدون احتیاط و بدون ظرف، می‌ای که روزه را نمی‌شکند و نه از انگور است، نه از عسل، نه از خرما و نه از گندم.

هوش مصنوعی: اگر در سحرگاه شرابی بنوشی که تو را مست می‌کند، بدان که این نوشیدنی واقعی نیست و از اصلش دور افتاده است.

هوش مصنوعی: سکوت کن و به صف زائران کعبه بپیوند، از شراب مستی دوری کن و از شترهایی که در جستجوی آب هستند و هم از زنگ‌های شادی دوری کن.