هوش مصنوعی: من آن کسی هستم که از خیال‌هایش مجسمه‌ای می‌سازم و وقتی زمان وصال فرا می‌رسد، بت‌هایی را که ساخته‌ام، می‌شکنم.

هوش مصنوعی: اگر خداوند به من راهنمایی مانند او عطا کند، چه اهمیتی دارد که من نسبت به بوعلی چه جایگاهی داشته باشم؟ وقتی زیبایی‌ام را مانند حسن نشان دهد، چه اهمیتی دارد که به بند بوالحسن گیر بیفتم؟

هوش مصنوعی: گاهی شمعی را به نمایش می‌گذارد و گاهی معشوقی را. من مانند آیینه‌ای هستم که در برابر این دو جلوه قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: من بر گردن‌ام دینی دارم که باید آن را به عشق‌اش تقدیم کنم و جانم را فدای او کنم، اما نمی‌خواهم طوری باشد که از او درخواست کنم و در امتحان قرار بگیرم.

هوش مصنوعی: این بیت به این مفهوم اشاره دارد که برای من مانند زندانی است که در عمق آن، یوسفی وجود دارد، و ای کاش آن روزی که در این زندان قرار بگیرم، سرشار از آرامش و خوبی باشد.

هوش مصنوعی: اگر دست او مانند ریسمانی باشد که دستان فلاحان را می‌گیرد، چه تلاشی می‌کنم هنگامیکه خودم به آن ریسمان وابسته و متصل باشم.

هوش مصنوعی: به من می‌گوید چرا از عشق شکوایه داری، در حالی که تو در این راه به قدر کافی تجربه و مشکل را پشت سر گذاشته‌ای؟ خوشا به حال آن کاروان که راهش را پیدا کرده است، اما من همچنان در این مسیر درگیر سختی‌ها و مشکلات هستم.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی مرا بشناسی و از احساساتم آگاه شوی، لحظه‌ای که در حال نوازش و تنیدن این احساسات هستم را غنیمت بشمار.

هوش مصنوعی: وقتی که دوست هنرمند من پرده‌ی جنون مرا بالا می‌زند، فقط خدا می‌داند که در آن لحظه من در چه حال و وضعیتی هستم و دیگران از آن باخبر نیستند.

هوش مصنوعی: من از غم و اندوهی که دارم نگران نیستم؛ زیرا با غم خود به نوعی رقص و شادی می‌پردازم. حتی اگر تلخی در زندگی‌ام وجود داشته باشد، به خاطر اینکه خودم را در زندگی شیرین نشان می‌دهم، این تلخی را نادیده می‌گیرم.

هوش مصنوعی: اگر بیش از صد جهان دارم، چرا باید در یک جهان محدود بمانم؟ وقتی که کباب من درست شده است، چرا باید در دودی که از آن می‌آید بمانم؟

هوش مصنوعی: عاشق کبوترهایی است که چون کبوتر دوستش را می‌بیند، قلبش پر از شادی می‌شود. من هم مانند آن کبوتر، وقتی به زیبایی خودم پی می‌برم، نمی‌دانم چرا باید در این بدن باقی بمانم.

هوش مصنوعی: گاهی با خودم در جدال و جنگ هستم و گاهی بدون توجهم و بی‌خیال. وقتی یار زیبا و دوست‌داشتنی‌ام می‌آید، چرا باید درگیر این حالات مختلف باشم؟

هوش مصنوعی: وقتی در گرمابه عشق هستم، هیچ پرده‌ای وجود ندارد. پس چرا باید در ظاهری عادی بمانم و نقشی از خود را در لباس‌هایم نشان دهم؟

هوش مصنوعی: ای دل، ساکت باش! به نظر می‌رسد که من باید آواره شوم. با توجه به اینکه وطنم به خاطر تو شعله‌ور شده، چگونه می‌توانم در آنجا بمانم؟

هوش مصنوعی: اگر من در وطنم باشم یا حتی در جایی دیگر، در هر حال تابش عشق شمس تبریزی در دل من حضور دارد و همیشه همراه من است.