هوش مصنوعی: اگر جان و زندگی را به کسی عطا کرده‌ای، آن را از او نگیر. و اگر به او چیزی نداده‌ای، آنچه بی‌جان و بی‌فایده است را نیز از او نستان.

هوش مصنوعی: ای آن دو زلف زیبای کافر که دل مرا به حیرت واداشته‌اید، به تو می‌گویم: ای یگانه اهل ایمان، مرا از خود مکش!

هوش مصنوعی: ای خورشید، چند روزی از خود نمایشی نکن و ماه تابان را تحت الشعاع قرار مده.

هوش مصنوعی: ای تو که همچون سیمرغی با عظمت، به آسمان بلند برگرد و همه پرندگان را از دست نده.

هوش مصنوعی: در میان خون هر فرد نیازمندی، جز حکمران و پادشاه را نکش.

هوش مصنوعی: اگر عشق تو به من اجازه دهد که احساساتم را بیان کنم، به خاطر غیرت و حساسی که داری، به آن نگهبان آسیبی نزن.

هوش مصنوعی: اگر من فضول و از حد گذر کنم، چون مهمان تو هستم، حق ندارم که تو مرا برنجانی.

هوش مصنوعی: من به نوشیدن مشغولم و از حالتی که دارم آگاه هستم. این را بدان که شکستگی شیشه را نمی‌پسندم، پس اجازه نده که خلوت و شادابی را از من بگیری.

هوش مصنوعی: من دوباره به شمس تبریزی بازگشتم، ای سلطان، او را نکشید.