مولاناغزل شمارهٔ ۱۲۵۴
من توام تو منی ای دوست مرو از بر خویش
خویش را غیر مینگار و مران از در خویش
سر و پا گم مکن از فتنهٔ بی‌پایانت
تا چو حیران بزنم پای جفا بر سر خویش
آن که چون سایه ز شخص تو جدا نیست منم
مکش ای دوست تو بر سایهٔ خود خنجر خویش
ای درختی که به هر سوت هزاران سایه‌ست
سایه‌ها را بنواز و مبُر از گوهر خویش
سایه‌ها را همه پنهان کن و فانی در نور
برگشا طلعت خورشید‌رخ انور خویش
ملک دل از دودلی تو مخبط گشته‌ست
بر سر تخت برآ پا مکش از منبر خویش
عقل تاج است چنین گفت به تثمیل علی
تاج را گوهر نو بخش تو از گوهر خویش
اطلاعات
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
من توام تو منی ای دوست مرو از بر خویش
خویش را غیر مینگار و مران از در خویش
هوش مصنوعی: ای دوست، من و تو در یکدیگری گم شده‌ایم. از کنار من نرو و از خودت دور نشو، که جز خودت هیچ‌کس را فراموش نکن و راهی را که به من ختم می‌شود، رها مکن.
سر و پا گم مکن از فتنهٔ بی‌پایانت
تا چو حیران بزنم پای جفا بر سر خویش
هوش مصنوعی: از خودت غافل مشو در مشکلاتی که بی‌پایان به وجود می‌آید، تا وقتی که حیرت زده بشوم و فشار ظلم را بر سر خود احساس کنم.
آن که چون سایه ز شخص تو جدا نیست منم
مکش ای دوست تو بر سایهٔ خود خنجر خویش
هوش مصنوعی: من آن کسی هستم که مانند سایه، از تو جدا نمی‌شوم. ای دوست، مواظب باش که خنجر خود را به سمت سایه‌ات نگیری.
ای درختی که به هر سوت هزاران سایه‌ست
سایه‌ها را بنواز و مبُر از گوهر خویش
هوش مصنوعی: ای درختی که با صدای هر نسیم، هزاران سایه می‌افکنی، به سایه‌ها محبت کن و از گنجینه وجودت چیزی را کم نکن.
سایه‌ها را همه پنهان کن و فانی در نور
برگشا طلعت خورشید‌رخ انور خویش
هوش مصنوعی: همه‌ی سایه‌ها را بپوشان و خود را در نور غرق کن که زیبایی چهره‌ی تابناک خورشید را به نمایش بگذاری.
ملک دل از دودلی تو مخبط گشته‌ست
بر سر تخت برآ پا مکش از منبر خویش
هوش مصنوعی: دل من به خاطر تردیدها و بلاتکلیفی‌های تو در وضعیت بدی قرار دارد. لطفاً بر روی جایگاه خودت پایدار باقی بمان و از دلسردی من جلوگیری کن.
عقل تاج است چنین گفت به تثمیل علی
تاج را گوهر نو بخش تو از گوهر خویش
هوش مصنوعی: عقل مانند تاجی است که به انسان بخشیده شده و با وجود آن، فرد می‌تواند مانند یک جواهر جدید از گوهر وجود خود بروز دهد.
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۱۲۵۴ به خوانش عندلیب
حاشیه ها
1397/01/29 11:03
امیر فرشیدفر
با سلام و درود به روح فنا ناپذیر حضرت پیر در بیت آخر " تمثیل علی " صحیح میباشد.
1402/04/09 02:07
Mahmood Shams
با سلام و درود
و سپاس بیکران از عوامل سایت بی نظیر گنجور
و سرکار خانم عندلیب که از خوانش های زیبای ایشون همراه با موسیقی اصیل و سنتی ایرانی استفاده می کنم و لذت می برم و از بهترین ها هستند ،
فقط در بیت دوم کلمه بزنم پای ، نزنم خوانده شده
که شاید بخاطر غلط های رایج در چاپ یا تفاوت در نسخه ها باشد و صحیح نزنم باشد !!