هوش مصنوعی: دیروز در مجلس سلطانی که متعلق به خودم بود، به ساقی نگاه کردم و در ظرفش روح و جان خودم را دیدم.

هوش مصنوعی: به او گفتم: ای عزیز، برای خدا لطفاً پیمانه را پر کن و عهد و پیمان خود را نشکن.

هوش مصنوعی: با دل خوش و لبخند، به تو می‌گویم ای بزرگواری، من در خدمت تو هستم و به خاطر ارادت و ایمان خود، حرمت و ارزش تو را محفوظ می‌دارم.

هوش مصنوعی: ساغری آورد و آن را بوسید و بر دست من گذاشت. نوشیدنی‌اش همان‌قدر درخشان بود که چهره زیبا و روشن او.

هوش مصنوعی: سجده کردم در برابر او و جام را به دست گرفتم. او شعله‌ای در من افکند که از آتش درون خود برمی‌خاست.

هوش مصنوعی: وقتی او به طور مداوم می‌نوشید و به من می‌ریخت، مانند اینکه چند جام از آن شراب را برداشت و در ظرف خود ریخت.

هوش مصنوعی: من زیبایی چهره‌اش را دیدم و باغ خود را سرسبز یافتم، همچنین از ابروهایش که مانند سنبل است، نان خود را پخته و آماده دیدم.

هوش مصنوعی: هر کسی در زندگی خود بخت و روزی خاصی دارد و این سرنوشت اوست. من در جستجوی کسی بودم که از من حمایت کند و به آرامش برسم، اما هنوز نتوانسته‌ام او را پیدا کنم.

هوش مصنوعی: من در آن جا بولهب را دیدم که به شدت مشغول کار بود و دستش را به سختی در کیسه خود فرو کرده بود.

هوش مصنوعی: بولهب، با وجود داشتن پشت، هرگز نمی‌تواند هیچ چیزی را از پشت سر ببیند. به همین دلیل، به سوی ماه و زحل، که نماد زیبایی و نور هستند، روی آورده است.

هوش مصنوعی: بولهب به تأمل و اندیشه فرو رفته و در پی دلیل و برهان می‌گردد، در حالی که بوهریره خود، دلیل و برهان خویش را دارد.

هوش مصنوعی: هر خم، به معنای هر ظرفی که برای نگهداری می استفاده می‌شود، نمی‌تواند جایگاه مناسبی برای شراب باشد. بنابراین، باید دهانه‌ی خم را ببندی تا ساقی بتواند خم دیگری را از جای خود بیاورد و پر کند.

هوش مصنوعی: من از گفتن و روایت کردن باز می‌ایستم تا میرفرصت پیدا کند و با شما داستان‌های فراوانی را که در دل دارد، بازگو کند.