هوش مصنوعی: چهره زیبا و دلربای آن گلستان را دیدم، که مانند چشم و روشنی نورانی است.

هوش مصنوعی: آن مکان که جان سرشار از عشق را به سجده می‌آورد و محلی که آرامش و خوشبختی را برای او به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: دل گفت که برای عشق، جانم را فدای آنجا کنم و تمام وجود و خودم را در آنجا رها کنم.

هوش مصنوعی: روح من نیز به شوق و وجد آمد و شروع به کف زدن کرد.

هوش مصنوعی: عقل به تردید افتاد و نتوانست چیزی بگوید دربارهٔ این بخت و خوش‌شانسی که نصیب افرادی خاص شده است.

هوش مصنوعی: این عطر گلی که در فضا پیچیده، مانند سرو زیبا و خوش قامت بر دو خط منحنی نشسته است.

هوش مصنوعی: در عشق، همه چیز می‌تواند دگرگون شود و حتی چیزهایی که به نظر می‌رسند غیرممکن‌اند، ممکن می‌شوند.

هوش مصنوعی: ای عشق، تو به مرتبه‌ای از حیات رسیدی که جان من به تو پیوسته است و برای این پیوستگی، بدنم را رها کرده‌ام.

هوش مصنوعی: دوست ما مانند یاقوت ارزشمند است، و درویش از او بهره‌مند می‌شود، در حالی که فرد ثروتمند از طلا خبری ندارد.

هوش مصنوعی: زن مریم که در درد و رنج است، به میوه‌ای تازه و شیرین دست می‌یابد.

هوش مصنوعی: اگر چشم کسی به چیز دیگری نافتد، نگذار به محبوبان و نیکان نظر کند.

هوش مصنوعی: اگر از ایمان واقعی خود آرامش و امنیت می‌خواهی، به دوری گزینی و انزوا پناه ببر.

هوش مصنوعی: مکان خلوت کجا است؟ جایی که دل در آن جای دارد و کسی که در آن سکونت دارد.

هوش مصنوعی: در دل انسان، همیشه یادگارهای ارزشمندی از عشق و محبت وجود دارد که درک و احساس عمیق را به همراه دارند.

هوش مصنوعی: سکوت کن و هنر سکوت را بیاموز، کنار بگذار ادعای دانش و فن آوری را.

هوش مصنوعی: زیرا که دل مکانی برای ایمان است، من نزد مؤمنی ایمان را نگه‌داشته‌ام.