گفت کریمی سوی ما بر گذشت
این کریم همان عشق است که چون کیمیا عمل می‌‌کند و مس را به زر بدل می‌‌سازد
اگر این شاه و این کریم در این دنیا نبود دنیا هیچ نبود و انسان آن یتیم بی‌ نوا است که بطور تصادفی عشق در خانه او را زده است
عشق لشکری با خود دارد که همه جا پیروز است و همه پلیدی‌ها و بدی‌ها را پشت سر می‌‌گذارد و می‌‌تازد
دیدن عشق با چشم سر میسر نیست بلکه سرمه‌ای لازم است تا دیدن آن را آسان سازد آن هم نه با چشم سر که با چشم دل که همان گوش است
گوشی که با شنیدن راز‌ها آشنا باشد

سرمه نو باید در چشم دل..

قصه دراز است و اشارت بس است
دیده فزون دار و سخن مختصر
محشر است این بیت...

این بیت قبل از آخر اصلاح گردد به: گفت کریمی سوی ما برگشت. (نه سوی بر ما گذشت). البته اینطور به نظر من میاد خودتان دوباره چک کنید.

چقدر زیباست این شعر...

رحم کن ار زخم شوم سر به سر

مرهم صبرم ده و رنجم ببر...

قصه دراز است و اشارت بس است

دیده فزون دار و سخن مختصر...

گفت که هست آب ولی کوزه نیست

آب یتیمان بود از چشم تر...