هوش مصنوعی: می‌گوید: لبم مانند شکر ارزشمند است، اما من گوهری برای عرضه ندارم. او پاسخ می‌دهد که اگر گوهر نداری، پس آن را بخر.

هوش مصنوعی: اگر جواهر من را بگیری، دام من باش؛ و اگر نتوانی، با من مهربانی کن. خانه‌ای که ساخته‌ای، در عشق به من، اشتباه کرده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر آمده‌ای که در بازی‌ها شرکت کنی، باید با خودت ثروت و امکانات بیاوری؛ و گرنه بهتر است بروی و از زحمت و غصه کناره‌گیری کنی.

هوش مصنوعی: ما در حال حرکت و سفر هستیم و در مسیر خود لباس‌هایمان را از تن در می‌آوریم. اگر تو هم از ما هستی، بی‌درنگ به جمع ما بپیوند و نوشیدنی بنوش.

هوش مصنوعی: ما در دام یکدیگر هستیم و از دارایی یکدیگر بهره‌مند می‌شویم. از ویژگی‌های خوب همدیگر لذت می‌بریم و نسبت به ناتوانی دیگران بی‌تفاوتیم.

هوش مصنوعی: لباس خرها با لباس سوارکاران متفاوت است. سوارکاران وقتی که لباسشان را درمی‌آورند، آن لباس‌ها را به دور می‌ریزند و بی‌اعتنا به آن‌ها می‌شوند، در حالی که دیگران به لباس‌های خود اهمیت می‌دهند و برایشان ارزش قائلند.

هوش مصنوعی: موهای فرعونی که بر تن موسی افتاده بود، جان او را برکند؛ تا اینکه هر سر مویی، جان دوباره‌ای به خود بگیرد.

هوش مصنوعی: در مسیر عشق، چهره‌ی معصوم او را بشناس. گوهر عشق همانند اشک، با ارزشی چون پارچه‌ی نازک و گرانبهای خون جگر است.

هوش مصنوعی: بگو قیمت زیبایی و جذابیت چقدر است، و همچنین بگو ارزش اشک بر اثر عشق و انتظار چقدر می‌باشد. آن نگاه و نظر او چه قیمتی دارد؟

هوش مصنوعی: من مانند ساقه‌ای هستم که تا ابد باقی می‌ماند، در حالی که دنیای ما ثابت و پایدار است و دنیا برای دیگران در حال گذر است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به دنیا می‌آید، در نهایت جانش را به کسی دیگر می‌سپارد. اما عاشق، از هیچ‌کس متولد نمی‌شود و عشق نیز پدر و مادر ندارد.

هوش مصنوعی: اگر از این سمت نمی‌جوانی و پشت می‌نشینی، این را بدان که اگر تو هم پشت نباشی، جلو بیایید مانند سپری که در میدان نبرد قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: به جلو بیا و نگاهی بینداز، زیرا عده‌ای از زخم‌های عشق بی‌خبرند، در حالی که تو مانند سپری ناآگاه در برابر آن‌ها ایستاده‌ای.