مولاناغزل شمارهٔ ۱۰۶
مرا حلوا هوس کردست حلوا
میفکن وعده حلوا به فردا
دل و جانم بدان حلواست پیوست
که صوفی را صفا آرد نه صفرا
زهی حلوای گرم و چرب و شیرین
که هر دم می‌رسد بویش ز بالا
دهانی بسته حلوا خور چو انجیر
ز دل خور هیچ دست و لب میالا
از آن دستست این حلوا از آن دست
بخور زان دست ای بی‌دست و بی‌پا
دمی با مصطفا و کاسه باشیم
که او می خورد از آن جا شیر و خرما
از آن خرما که مریم را ندا کرد
کلی و اشربی و قری عینا
دلیل آنک زاده عقل کلیم
ندایش می‌رسد کای جان بابا
همی‌خواند که فرزندان بیایید
که خوان آراسته‌ست و یار تنها
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
مرا حلوا هوس کردست حلوا
میفکن وعده حلوا به فردا
هوش مصنوعی: من به خوردن حلوا میل کرده‌ام، اما تو فقط وعده می‌دهی و آن را برای فردا می‌گذاری.
دل و جانم بدان حلواست پیوست
که صوفی را صفا آرد نه صفرا
هوش مصنوعی: دل و جان من همیشه به عشق تو دلخوش است، زیرا که در عشق تو روح و صفای واقعی وجود دارد، نه تنها ظاهری و زودگذر.
زهی حلوای گرم و چرب و شیرین
که هر دم می‌رسد بویش ز بالا
هوش مصنوعی: چه خوشمزه و لذیذ است این شیرینی گرم و چرب و شیرین که بوی خوشش هر لحظه از بالا به مشام می‌رسد.
دهانی بسته حلوا خور چو انجیر
ز دل خور هیچ دست و لب میالا
هوش مصنوعی: کشیدن زبان و خودداری از بیان احساسات، مانند خوردن خوراک خوشمزه‌ای مثل حلوا است که با تمام لذت بی‌صدا انجام می‌شود. در واقع، سکوت بهترین حالت برای نگه‌داشتن احترام و دلخوری‌ها است و به جای ابراز خشم یا ناراحتی، بهتر است آرامش و سکوت را انتخاب کنیم.
از آن دستست این حلوا از آن دست
بخور زان دست ای بی‌دست و بی‌پا
هوش مصنوعی: این حلوا از دستان خاصی آماده شده، پس باید از آن دست بخوری. ای کسی که نه دست داری و نه پا، توجه کن!
دمی با مصطفا و کاسه باشیم
که او می خورد از آن جا شیر و خرما
هوش مصنوعی: لحظاتی با پیامبر باشیم و از برکت حضور او بهره‌مند شویم، چرا که او از آنجا نوشیدنی شیرین و نعمت‌های دیگری می‌نوشد.
از آن خرما که مریم را ندا کرد
کلی و اشربی و قری عینا
هوش مصنوعی: این بیت به داستان مریم و تولد عیسی اشاره دارد، جایی که او از خرما می‌خواهد و معجزه‌ای برای او رخ می‌دهد. در واقع، مریم در حال تجربه‌ای خاص و روحانی است که با او ارتباط دارد و او دعوت به خوردن خرما می‌شود. این لحظه نمادین و معنوی است و به معجزه‌ها و کمک‌هایی که در زمان‌های دشوار می‌رسند، اشاره دارد.
دلیل آنک زاده عقل کلیم
ندایش می‌رسد کای جان بابا
هوش مصنوعی: خود را به دلیل عقل و خرد متصل کن و از صدای آن پیروی کن، ای جان من!
همی‌خواند که فرزندان بیایید
که خوان آراسته‌ست و یار تنها
هوش مصنوعی: او با صدای بلند می‌گوید که فرزندان، بیایید! سفره آماده است و دوستان تنها هستند.