هوش مصنوعی: نزدیک تو هستم، اما تو مرا نبین. دور از من نرو و غریب نباش.

هوش مصنوعی: کسی که از سازنده و خالق خود دور افتاده، چگونه می‌تواند کارهایش سامان یابد و درست شود؟

هوش مصنوعی: چشمی که با نگاه من شاداب شد، اکنون روشن و قادر به دیدن امور پنهان و سرشار از شور و هیجان است.

هوش مصنوعی: هر دلی که نسیم محبت من را حس کرد، به باغی پر از نور و زیبایی تبدیل شد.

هوش مصنوعی: اگر بدون من به تو شهدی بدهند، بدان که آن شهد، هزار زنبور خواهد داشت.

هوش مصنوعی: اگر بدون من به مقام امیری برسی، از هزار مأمور هم بدتر خواهی بود.

هوش مصنوعی: اگر در دنیای پر از شراب‌ها بنوشی، بدون من حال و مزاجِ دلپذیری نخواهی داشت.

هوش مصنوعی: در درخشش آسمانی، چه کسی می‌تواند نامه‌ای را بخواند؟ در نهایت، سپاهی از مورچه‌ها نمی‌تواند بیاید.

هوش مصنوعی: آفرینش همچون برق است و یار خورشید، بی‌اینکه چیزی بگویی، تو نمایان و معروفی.

هوش مصنوعی: مردم مانند مورانی هستند، و ما مانند سلیمان هستیم که آرام و صبور و در پشت پرده می‌مانیم.