غزل شمارهٔ ۱۰۰۸
یا من نعماه غیر معدود
و السعی لدیه غیر مردود
قد اکرمنا و قد دعانا
کی نعبده و نعم معبود
لا یطلب حمدنا لفخر
بل یجعلنا بذاک محمود
قد بشر باللقاء صدقه
من حضرته الکریم مورود
و الوعد من الحبیب حلو
و السعی الی السعود مسعود
خاصا سعدی که او به هر دم
صد دل به سعود خویش بربود
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
یا من نعماه غیر معدود
و السعی لدیه غیر مردود
هوش مصنوعی: ای خداوندی که نعمتهایت بیپایان است و تلاشهایم در پیشگاه تو بیپاسخ نخواهد ماند.
قد اکرمنا و قد دعانا
کی نعبده و نعم معبود
هوش مصنوعی: ما را ارادت کرده و دعوت کرده تا او را بپرستیم و او بهترین معبود است.
لا یطلب حمدنا لفخر
بل یجعلنا بذاک محمود
هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که ما به دنبال ستایش برای فخر و خودشیفتگی نیستیم، بلکه هدف ما این است که با کردار خوب خود، مورد ستایش قرار گیریم.
قد بشر باللقاء صدقه
من حضرته الکریم مورود
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگر کسی به دیدار شخصی بزرگوار و محترم برود، باید با احساس خوشحالی و نیکوئی خود را به او معرفی کند. در واقع، ملاقات با چنین فردی نعمتی است که باید با شکرگزاری و احترام به آن پرداخته شود.
و الوعد من الحبیب حلو
و السعی الی السعود مسعود
هوش مصنوعی: وعدهای که از معشوق میآید شیرین است و تلاش برای رسیدن به خوشبختی پاداش دارد.
خاصا سعدی که او به هر دم
صد دل به سعود خویش بربود
هوش مصنوعی: بهویژه سعدی که با هر لحظهای، صدها دل را به خوشی و سروری خود میکشاند.