هوش مصنوعی: مردی به یک ده رسید و دید که در ورودی آن باز است، مثل کاروانی که به مقصد خود می‌رسد.

هوش مصنوعی: یکی گفت که این زن پیر را به اینجا بیاوریم تا چند روزی اینجا بماند.

هوش مصنوعی: ناگهان صدایی شنیده می‌شود که تو را از دنیای بیرون متوجه خود می‌کند و به درونت راه پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: هر چیزی را که باید کنار بگذاری، کنار بینداز و در این مجلس با کسی که اهل ایمان است، همنشینی کن.

هوش مصنوعی: بد هلال، ماهی است که در دل‌ها روشنی می‌آورد و سایس (نگهدار) و بنده‌ای است برای یک امیر مؤمن.

هوش مصنوعی: در نهایت، تو به عنوان یک وزیر رفتار کردی، اما در واقع سلطان همه سلاطین به تو وابسته است و نام تو را می‌داند.

هوش مصنوعی: آن والی نسبت به حال رعیت خود بی‌خبر بود، چرا که او تنها با گفته‌های تملق‌آمیز و شگفت‌انگیز دیگران آگاه می‌شد.

هوش مصنوعی: شخصی می‌بیند که آب و گل در کنار هم وجود دارند، اما به جای آنکه تنها به ظاهر آن‌ها توجه کند، به عمق و ارزش درون آن‌ها پی می‌برد. او درک می‌کند که حقیقت و معانی اصلی فراتر از عددها و چیزهای ظاهری هستند و در واقع باید به اصل و جوهر آن‌ها توجه کرد.

هوش مصنوعی: رنگ ظرفی که از گل ساخته شده، نمایان است و نور دین پنهان است؛ هر پیامبری این‌گونه در دنیا ظاهر شده است.

هوش مصنوعی: در اینجا مناره‌ای مشاهده می‌شود که در بالای آن، پرنده‌ای به زیبایی در حال پرواز است.

هوش مصنوعی: او دومین پرنده را می‌دید که در حال پرواز بود، اما موهایی در دهان آن پرنده وجود داشت که او نمی‌توانست آن را ببیند.

هوش مصنوعی: او به نور خدا نگاه می‌کند و نسبت به هر دو، یعنی پرنده و مو، آگاهی دارد.

هوش مصنوعی: در نهایت گفت که بهتر است به جای نگاه کردن به مو، به چشمان خودت دقت کنی تا گره مو به هم نریزد و کار را دشوارتر نکند.

هوش مصنوعی: یک گل، زیبایی و رنگ و لعاب را دید و دیگری، گل را پر از علم و کار نیکو مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که که دانایی و بندگی انسان ممکن است به اندازه‌ی یک مناره، بلند و باشکوه باشد، اما در عین حال، مانند پرنده‌ای آسمانی، ممکن است به راحتی در چنگ افرادی که دارای علم و قدرت هستند، گرفتار شود. حتی اگر این افراد تعدادشان کم باشد، تاثیر آنها می‌تواند بسیار زیاد باشد. بنابراین، علم و عبودیت هرچقدر هم که بزرگ باشد، همیشه در معرض خطر است.

هوش مصنوعی: انسان معمولی فقط به دنیا و تجربه‌های مادی خود توجه دارد و فراتر از آن چیزی نمی‌بیند. او تنها به ظواهر و چیزهای ملموس دقت می‌کند و از مسائل عمیق‌تر غافل است.

هوش مصنوعی: موهای آن پرنده به مانند نوری پنهان است که به واسطه آن، حیات و وجود آن پرنده حفظ می‌شود.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که در منقار او موهایی وجود دارد، هیچ چیزی از دیگران قرضی نیست و تمام آنچه دارد، متعلق به خود اوست.

هوش مصنوعی: دانش او همیشه از وجود خود او سرچشمه می‌گیرد و نه این‌که از جایی قرض گرفته یا به امانت گرفته شده باشد.