هوش مصنوعی: میر و آتش همچون دو عنصر متضاد به هم پیوسته‌اند و او به روشنی می‌گوید که راهی برای نشان دادن خانهٔ زاهد وجود ندارد. در واقع، این عبارت به کنایه از دشواری پیدا کردن جایی برای زهد و پارسایی در دنیایی پر از هیجان و آتش است.

هوش مصنوعی: من با این گرز سنگین بر سر او می‌کوبم، همان سر نادانی که از مادرش زاده شده است.

او کار پسندیده و ناپسند (سگی) را از هم تشخیص نمی‌دهد؛ طالب شهرت است و می‌خواهد معروف شود.

هوش مصنوعی: او برای اینکه خود را در دل دیگران جا کند، تلاش می‌کند تا به واسطهٔ چیزی، هویت واقعی خود را پیدا کند.

هوش مصنوعی: هیچ هنری در کسی وجود ندارد جز آنکه با دیگران ارتباط برقرار کند و ارتباطی پیوسته داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر او دیوانه است و در کارش دچار آشفتگی و جنجال می‌شود، مثل دارویی برای دیوانگان، پس باید به او چیزی قوی و بی‌رحم مثل سم گاو بدهند.

هوش مصنوعی: اگر شیطان از سرش بیرون برود، بی‌دلی و بی‌حالی‌اش مثل خرانی می‌شود که در بیابان گم شده‌اند.

هوش مصنوعی: به نیمه شب، میران برای اجرای برنامه‌ای به بیرون رفتند و در دستش یک ساز قرار داشت. در این بین، زاهدی که اندکی مست بود نیز وجود داشت.

هوش مصنوعی: مردی که می‌خواست زاهد را بکشد، به ناگاه از خشم زاهد ترسید و خود را مخفی کرد زیر پتو.

هوش مصنوعی: مرد زاهد صدای میر را می‌شنید که در زیر پشم آن طناب تاب‌دار پنهان شده است.

گفت:  آنکس که می‌تواند عیبهایت را در روی تو و مقابل تو بگوید آینه است که سخت‌رو و دلیر است.

رویی سخت همچون آینه لازم است تا به‌تو عیبهایت را بنماید. (توضیح: آینه‌های قدیمی از آهن بوده‌اند)