با پسوند ان واژه های زیبایی داشتیم چند نمونه می نویسم
از گاز ( گاز گرفتن ) گازان که بعلاوه بر از بریدن گازانبر را ساخته است یعنی انبر به تنهایی غلت ( غلط) است . بلکه گازان بعلاوه بر بوده است .
روز بعلاوه ان می شود روزان یا روزنه که جایی است که از ان روز را می توان دید .
چم از چمیدن بعلاوه ان می شود چمان که چمن شده است یعنی جای چمیدن برای اینکه با چمان به معنی چمنده جابجا گرفته نشود .

یادم رفت بنویسم وه چه شکرپاره ای !

با فریفته می توان فنوده را هم همراه کرد و همان معنی را می دهد

شعر عالی و عالی تر حاشیه نبشته های دوستان میباشد

گفت بنمودم دغل لیکن ترا
از نصیحت باز گفتم ماجرا
هم‌چنین دنیا اگر چه خوش شکفت
بانگ زد هم بی‌وفایی خویش گفت
اندرین کون و فساد ای اوستاد
آن دغل کون و نصیحت آن فساد
کون می‌گوید بیا من خوش‌پیم
وآن فسادش گفته رو من لا شی‌ام
ای ز خوبی بهاران لب گزان
بنگر آن سردی و زردی خزان
روز دیدی طلعت خورشید خوب
مرگ او را یاد کن وقت غروب
بدر را دیدی برین خوش چار طاق
حسرتش را هم ببین اندر محاق
من شخصا از آدم ها شنیده ام که روزگار ما را فریب داد،
روزگار فریبکار نیست، بسیار صادق است، چون آن فقیه با عمامه تقلبی اش دست کم هشدار می دهد که درون عمامه زفت نابایست او ژنده هاست و در پی هر کون فسادی هم هست،
گفت بنمودم دغل لیکن تو را
از نصیحت باز گفتم ماجرا
در داستان سیر و سلوک یک زایر مسیحی نیز به زیبایی به چنین جهانی اشاره میکند،
در مرحله ای از این سفر آن زایر از قسمتی به نام نمایشگاه اباطیل بازدید می کند که در آن نمایشگاه بسته هایی به بازدید کنندگان داده می شود ولی بسته ها پوچ و توخالی هستند،
راستی هر چیز مادی که فساد پذیر است جزو کالاهای نمایشگاه اباطیل و بسته های پوچ به شمار می رود، جوانی، زیبایی، ثروت، شهرت، همه بسته های پوچی هستند که ما کودکان را چند روزی به خود مشغول می دارند، هنوز نیامده دارند می روند، راستی ما به چه چیز موقتی ای دل خوش کرده ایم؟!
خوشا و خرما آنانکه این پدیده های میرا را خرج پدیده های نامیرا میکنند...

با سلام.
چه عجب است اینجا حرفی از مرد سالاری مولانا زده نشد.
که میگوید مرد در عقل و عاقبت اندیشی از زن سرتر است.
حتما فمنیست ها این را نخوانده اند.

مرد آنست که رد می شود و عبور می کند
زن آنست که دربند و زندانی خویشتن است.
چه بسیار انسان ها دیدم که روی شان مرد و اندرونشان زن بود و چه بسیار زنان دیدم که پوستین زنانه داشتند و اندرونشان رستمی زنده و جاودان.

...و سپس به یاری وهومن (منش نیک) و پرتو اشه (اشراق)، پاسخ را چنین می یابد که:
هستی، آوردگاه دو مینو و دو گوهر است
یکی سپند و پسندیده و دیگری ناپسند، و می گوید:
ای مزدا ، تویی پدر سپند مینو
تویی که این جهان خرمی بخش را برای او بیافریدی و بدان رامش بخشیدی...

از جهان دو بانگ می آید به ضد
تاکدامین را تو باشی مستعد
آن یکی بانگش نشور اتقیا
وان دگربانگش فریب اشقیا
برای آگاهی بیشتر بنگرید به:
دیالکتیک گات ها در مثنوی مولانا ح.وحیدی

الله اکبر از این همه زیبایی شکل و محتوای عمیق!

اندرین کون و فساد ای اوستاد

آن دغل کون و نصیحت آن فساد

منظور از کون و نصیحت چیه