هوش مصنوعی: آن غریب شهر به سربالا طلب گفت: من در این مسجد شب را به خواب می‌گذرانم.

هوش مصنوعی: اگر مسجد تو، کربلای من شود، پس تو هم تبدیل به کعبه‌ای خواهی شد که نیازهای من را برآورده می‌کنی.

هوش مصنوعی: بسته به تو، ای محبوب، من را رها کن تا به صورت آزادانه و شادمان به بازی و سرگرمی بپردازم، مانند منصور که در زندگی‌اش آزادی خود را جشن می‌گرفت.

هوش مصنوعی: اگر نصیحت جبرئیل سخت و جدی باشد، باید دانست که حتی در آتش هم خلیل (ابراهیم) به کمک نیاز ندارد.

هوش مصنوعی: من از جبرئیل آتشین و شگفت‌انگیز هم بهترم، مانند بویی خوش که از عود و عنبر سوخته به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: جبرئیل، هرچند به من کمک می‌کنی، اما همچون برادری از من حمایت می‌کنی.

هوش مصنوعی: ای برادر، من مانند آتش زبانه‌زننده هستم و هیچ‌گاه کم و زیاد نمی‌شوم، من همان روحی نیستم که دچار نوسان و تغییر شوم.

هوش مصنوعی: روح حیوانات از خوردن علفی که در آتش است، به زندگی ادامه می‌دهند و زمانی که آن علف تبدیل به هیزم شود، نابود می‌گردند.

هوش مصنوعی: اگر به او نماندی و حامی‌اش نشدی، هرگز ثمری نخواهد داشت و همیشه خراب و ویران خواهد بود.

هوش مصنوعی: باد سوزانی که به تو می‌وزد، این آتش به خاطر نور و درخششی است که دارد، نه اینکه خود آن آتش باشد.

هوش مصنوعی: افروزنده‌ای همچون آتش در آسمان ظاهر شد و نور و سایه‌اش در زمین گسترده است.

هوش مصنوعی: بدیهی است که نور و روشنایی نمی‌تواند برای مدت طولانی در حالت ناپایداری بماند و به سرعت به منبع اصلی خود بازمی‌گردد.

هوش مصنوعی: هر زمان که قامت تو به آرامی برپا شده، سایه‌ات به طول نمی‌آید؛ فقط برای لحظه‌ای باید بایستی و سپس دوباره ادامه دهی.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در نور نمی‌تواند ثابت بماند؛ تصاویر به سمت اصل و مادر خود بازمی‌گردند.

هوش مصنوعی: مواظب باش که در مورد حرف زدن درباره‌ی فتنه‌ها و مشکلات زبان به کار نبر. خداوند بهتر از همه به هدایت و رفتار درست آگاه است.