هوش مصنوعی: هر کسی که درباره‌ی آنها سخن بگوید و به عیب‌ها و گناهانشان اشاره کند، دلی سنگی و جانی تاریک دارد.

هوش مصنوعی: از آسانی و سادگی دستورات او و آرامش از نگرانی‌های فردا.

هوش مصنوعی: این دنیا با همه هوس‌ها و عشق‌هایش، مثل زنی است که نفس انسان را به کلامی خفیف و ضعیف وامی‌دارد.

هوش مصنوعی: این عبارت به این معناست که فرد از شنیدن نصیحت‌های درست و مفید دیگران فرار می‌کند و همچنین از ملاقات و همراهی با انسان‌های خوب و صالح دوری می‌گزینید. این رفتار نشان‌دهنده‌ی نارضایتی یا بی‌علاقگی به اصلاح و بهبود خود است.

هوش مصنوعی: دل و اهل دل را باید از دنیای فریبکاران و ظاهرگرایان جدا کرد.

هوش مصنوعی: خیره شدن به چشم‌های دیگران و حسرت داشتن به آن‌ها، به معنای این است که فرد حسود، در پس محبت خود، کینه و عداوتی پنهان دارد.

هوش مصنوعی: اگر چیزی که تو داری مورد قبول قرار بگیرد، نشان‌دهنده ارزش آن است وگرنه به نظر می‌رسد که فریب و حیله‌ای در کار است.

هوش مصنوعی: اگر در جمعی خود را مطرح کنی، به نظر می‌رسد که جویای سود هستی، اما اگر از خود بزرگبینی نشان دهی، به نظر می‌رسد که به خودپسندی علاقه‌مند هستی.

هوش مصنوعی: شما به طریقی بهانه‌گیری می‌کنید که به خاطر مشکلات مالی، نمی‌توانید به نیازهای خانواده‌تان رسیدگی کنید.

هوش مصنوعی: من نه نگران آسایش خود هستم و نه به اصول دین اهمیت می‌دهم.

هوش مصنوعی: ای فلانی، ما را به یاد عشق و محبتت بسپار تا در پایان کارمان، ازجمله دوستان و اولیای خدا شناخته شویم.

هوش مصنوعی: این سخن به بیان احساساتی از درد و رنج می‌پردازد، گویی گوینده در حال نقل قول از کسی خواب‌آلود و بی‌خبر است که به طور تصادفی سخنانی بی‌معنی می‌گوید و دوباره به خواب می‌رود.

هوش مصنوعی: هیچ راهی جز تأمین معیشت خانواده وجود ندارد، باید با تمام وجود تلاش کنم تا درآمد حلال کسب کنم.

هوش مصنوعی: جز خون تو چیزی از اهل گمراهی حلال نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که تنها راه نجات و کمک از طرف خداوند است و این قدرتی که انسان به آن نیاز دارد، تنها از خدا ناشی می‌شود، نه از دین یا طاغوت. به عبارت دیگر، انسان نمی‌تواند به قدرت‌های غیرالهی تکیه کند و تنها باید به خدا اعتماد کند.

هوش مصنوعی: ای کسی که صبر و تحملی در این دنیای پست و بی‌ارزش نداری، چگونه می‌توانی از نعمت‌های خداوند بهره‌مند شوی؟

هوش مصنوعی: ای کسی که تحمل تو از لذت‌ها و زیبایی‌ها کم است، پس چگونه می‌توانی از خداوند بخشنده صبر داشته باشی؟

هوش مصنوعی: ای کسی که در برابر چیزهای پاک و ناپاک صبوری نداری، چگونه می‌توانی در برابر کینه‌ای که خلق شده است، صبر کنی؟

هوش مصنوعی: کجاست خلیل که از غار بیرون آمد و گفت: این است پروردگار، این است خداوند؟

هوش مصنوعی: من در هیچ کجای دنیا نگاه نخواهم کرد، تا زمانی که ندانم این دو جمع چه کسانی هستند.

هوش مصنوعی: اگر نتوانم صفات خدا را تماشا کنم، حتی اگر نان هم بخورم، در گلوی من خواهد ماند.

هوش مصنوعی: وقتی لقمه‌ای می‌خوریم که در آن دیدار او نیست، مانند این است که بدون تماشای گل و باغ او، چیزی را مصرف کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: جز بر امید خدا نمی‌توان از این آب و غذا استفاده کرد، چرا که هیچ موجودی جز گاو و خر نمی‌تواند حتی برای یک لحظه از آن بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: باید گفت که برخی انسان‌ها مانند چهارپایان بی‌خبر و نادان هستند. هر چند که ظاهر آن‌ها ممکن است فریبنده و مکار به نظر برسد، اما در واقع از آنها کمتر عقل و درک دارند.

هوش مصنوعی: دنیا به نوعی فریبنده است و گاهی اوقات انسان در دام آن گرفتار می‌شود، به طوری که در نهایت زمان و فرصت‌هایش به زودی سپری می‌شود.

هوش مصنوعی: عقل او کم‌طاقت و ناتوان شده و عمرش هم به پایان نزدیک می‌شود، و در واقع هیچ چیزی از خود ندارد، مانند حرف "الف" که هیچ معنا و محتوایی ندارد.

هوش مصنوعی: آنچه در ذهن من است، همان چیزی است که از دستان آن نفس (روح یا جوهر) برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: آنچه که گفته می‌شود خداوند بخشنده و مهربان است، در واقع چیزی جز فریب نفس پست نیست.

هوش مصنوعی: اگر کسی به خاطر مشکلات و غم ها از زندگی ناامید شده و به نان و معیشت خود نرسیده است، باید بداند که خداوند همیشه بخشنده و رحیم است. پس چرا باید از ترس و ناامیدی رنج ببرد؟