اصلاح وزنی و معنایی

متن فعلی: چونک بر سر «مرا ترا» ده ریش هست
متن صحیح: چونک بر سر «مر تو» را ده ریش هست

کلمه آخر مصرع دوم از بیت یازدهم، ارحمواست آمده که به نظر میرسه ارحم اوست منظورش باشه. چون این واژه ارحمواست رو از لغت نامه به هرشکلی که گشتم پیدا نشد.

ارحم اوست یعنی مورد لطف قرار گرفته و مورد بخشش و مورد ترحم قرار گرفته

در مصرع "در نیفتادم بچه چون آن سه تن",منظور از کلمه "بچه" , {به چاه} میباشد و شاید " به چه" ( به فتح چ ) نوشته شود راحتتر مطلب را برساند

جای اِرحَموا ست : جای رحم و بخشش است
ارحموا : رحم کنید (فعل امر)

ادامه دریافت های دفتر دوم مثنوی 18 حکایت نماز خواندن هندوها
عنکبوت خودبینی آدمی را به بند میکشد
4 هندی مشغول نماز بودند.وسط نماز، بکی می گوید مگر وقت نماز است؟
دومی می گوید نمازت باطل شد.
سومی می گوید نماز خودت باطل است.
چهارمی می گوید خدا را شکر من وسط نماز حرف نزدم تا باطل شود.
خودبینی سبب می شود تا به فرموده عیسی ع خار را در چشم دوستت ببینی و چوب را در چشم خود نبینی.
حکایت به گونه ای دیگر:
کاروانی به سرزمین نسناس ها(میمون های آدم نما)وارد شد و یکی که فربه بود را کشتند و خوردند.
نسناسی از پشت درخت گفت چون سرو خورده بود فربه شده بود.او را نیز کشتند.
نسناس دیگری گفت اگر عقل می داشت سکوت می کرد.و نسناس دیگری گفت افرین بر من که چیزی نگفتم و همه خوراک کاروانیان شدند.
ای خنک جانی که عیب خویش دید
هر که عیبی گفت آن بر خود خرید3034
زآتکه نیم او ز عیبستان بده ست
وآن دگر نیمش ز غیبستان بده ست
مولانا می فرماید به دنبال انسان بی عیب نگردید.
تا نروید ریش تو ای خوب من
پس دگر ساده زنخ طعنه مزن
ای زیبای من تا وقتی ریش خودت در نیامده است بر انسان بی ریش خرده نگیر.
آرامش و پرواز روح(کانال و وبلاگ)
arameshsahafian@

مصرع آخر باید «زهر او نوشید تو هم خور قند او» باشه

بیت هجدهم مشکل قافیه دارد. نمیدانم اشتباه چاپی است یا اینکه به خاطر عدم پایبندی تامّ مولانا به وزن و قافیه است.

برای درست شدن قافیه تو را با کشش مصوت بلند بخوانید یعنی توو مثل you

مؤذن آمد از یکی لفظی بجست

کای مؤذن بانگ کردی وقت هست

یعنی چه