سلام
مثنوی معنوی از اصل نسخه ی رینولد نیکلسون
بیت 3 را اینطور نوشته
چون جنین را نوبت تدبیر رو / از ستاره سوی خورشید آید او
بیت 10 و 11 به جای " آن " نوشته " وان "
بیت 13 به جای " نه " نوشته " نی "
---
پاسخ: با تشکر، احتمالاً منبع چاپی گنجور با تصحیح نیکلسون متفاوت است. من با مثنوی چاپ انتشارات زوار به تصحیح دکتر محمدرضا برزگر خالقی (بر اساس نسخهٔ قونیه سال 677) مقایسه کردم تقریباً مطابق متن است. غیر از مورد بیت 11 که با «وان» شروع می‌شود. متن تغییر نکرد.

عنوان هم هست سوال کردن که شما نوشته اید سال کردن
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.

بیت سیزدهم در نسخه تصحیح دکتر سروش نوشته شده: باز گو ای بازِ عنقاگیر شاه
و نه بار.

حکایت علی ع و خودداری از کشتن پهلوانی که بر صورتش آب دهان انداخت
پهلوان عرب مقهور دلاوری علی ع شده بود.بر صورت درخشانش آب دهان انداخت،علی از کشتنش منصرف شد و او را بخشید که سبب ایمان او و قبیله اش شد(در برخی روایت ها آمده که حضرت پس از فرو نشستن خشم او را کشت.ولی به نظر می رسد روایت مثنوی صحیح تر است زیرا بخشش کاملتری را عرضه می کند).پرسید چه دیدی؟پاسخ داد ترسیدم تو را برای فرو نشاندن خشم خود بکشم.
برای دریافت بهتر آموزه های مثنوی باید نگاه تاریخی داشت.مولانا با کدام چهره تاریخی علی ع مواجه بوده است؟
چهره علی ع در قرون مختلف:
در زمان پیامبر و خلفا:علی جوان خام و ناپخته ای است که باید از پیران مدد بگیرد( بیت 2959 دفتر اول )
در زمان خلافت:معاویه چهره ای مبغوض از علی ع ساخته است.
گروهی ناراحت از بی سیاستی او در به راه انداختن جنگ های داخلی و کشته شدن عزبزانشان و ..
پس از کشته شدن حسین ع و باطل شدن فریب معاویه این معادله عوض می شود و قرن به قرن بهتر و درخشان تر می شود.
اما امروز با چهره دیگری از علی ع مواجهیم که نتیجه شکل گیری گسترده تشیع است.
مولانا در محیط اهل سنت با علی ای مواجه هست که یکی از 4 خلیفه است.
از این رو او هم خشمگبن می شود اما در چهره امروزی علی که مقامی فوق بشری دارد اشکال می شود که آن حضرت برای غیر خدا خشم نمی گیرد تا ببخشد.
ادامه دریافت های دفتر اول مثنوی 36
حکایت علی ع و پهلوان عرب 2
دیدگاه مولانا به علی ع
دو دیدگاه وجود دارد یکی مانند بیت 2959 دفتر اول که مولانا حکایت توصیه پیامبر را می‌آوردکه به علی می گوید به پیران مراجعه کن تا از خطا محفوظ باشی.همان طور که سعدی نیز در همین قرن حکایت اعتراف علی ع به خطای خود را بیان می کند.
یا حکایات مربوط به اسلام نیاوردن ابوطالب پدر علی ع را می‌آورد.(به نظر می رسد این دیدگاه به جهت چهره تاریخی علی ع در آن عصر است)
و دیدگاه دوم دیدگاه عرفانی مربوط به چهره دیگر علی ع در عرفان و تصوف:
-ماه در برابرش سجده می کند.
-مانند ابر رحمت موسی است که غذا می‌آوردبرای بنی اسرائیل
-سراسر عقل و بینایی است و رازگو
بازگو ای باز پر افروخته3783
با شه و با ساعدش آموخته
بازگو ای باز عنقا گیر شاه
ای سپاه اشکن به خود نی با سپاه
علی عقابی است آموخته دست خداوند که سیمرغ شکار می کند.(این بیت حافظ در وصف انسان کامل، می تواند تحت تاثیر مولانا باشد:
شاهین صفت چو طعمه چشیدم
ز دست شاه
کی باشد التفات به صید کبوترم)
تمثیلات درخواست از علی ع برای بازگویی راز نکشتن پهلوان :
-ماه بدون گفتگو هم راهنماست اما اگر سخن بگوید نور در نور می شود
-تو شهر علم را در هستی و تا این در باز نشود کسی گمان نمی کند دری هم وجود دارد مثل درویشی که در ویرانه ای گنج پیدا کرد و پس از آن همیشه به ویرانه ها می رفت.
-سخن گفتن او جان را به جنبش می‌آوردمثل حیات یافتن جنین با نور خورشید.
همان طور که خورشید میوه ها را می پزد و جواهرات را درست می کند.
کانال و وبلاگ آرامش و پرواز روح
arameshsahafian@

پس بگفت آن نو مسلمان علی / از سر مستی و لذت با ولی
ادمین محترم در بیت اول جای علی و ولی جابجا شده و اشتباه است!؟ چون، علی منظور به خدای متعال است اما ولی و امیر المؤمنین منظور به مسیح است همچنین جنین تشبیهی است برای ایمن شدگان و سلامت شدگان که مسیح از نور خود برای آنان نوری قرار داده ، پس معنی دو بیت اول می شود: آنکسی که تازگی برای خداوند متعال سلامت و ایمن شده و مست خدا و کامیابیش بود پس به ولی خود مسیح گفت: که ای امیر ایمن شدگان دستور بده تا همچون جنین با خلقتی جدید در نور متولد و داخل جهان دیگرشوم

پس بگفت آن نو مسلمان علی / از سر مستی و لذت با ولی
ادمین محترم و دوستان محترم : در بیت اول جای علی و ولی جابجا شده و اشتباه است!؟ چون، علی منظور به خدای متعال است اما ولی و امیر المؤمنین منظور به مسیح است همچنین در ییت دوم جنین تشبیهی است برای ایمن شدگان و سلامت شدگان که مسیح از نور خود برای آنان نوری قرار داده

ادمین محترم و دوستان محترم : معنی دو بیت اول می شود: آنکسی که تازگی برای خداوند متعال سلامت و ایمن شده و مست خدا و کامیابیش بود پس به ولی خود مسیح گفت: که ای امیر ایمن شدگان دستور بده تا همچون جنین با خلقتی جدید در نور متولد و داخل جهان دیگرشوم

اُمّتِ وَحْدی، یکی و صدهزار

یُحْشَرُ زَیْدُ بنُ عَمْرو بْنِ نُفَیْلٍ أُمَّةً وَحْدَهُ بَیْنِی وَبَیْنَ عِیسَی.

 ترجمه: یکی از یاران پیامبر به نام زید بن عمرو بن نُفیل، که پدرش از حنیفی ها بود و پیش از اسلام درگذشته بود، با افتخار به یاران پیامبر گفت، فقط من از پیروان ابراهیم هستم. یکی از همسران پیامبر -اَسما- گفت: من هم شنیدم که پیامبر فرمود: روز رستاخیز، زید بن عمرو بن نُفَیل، تنها برانگیخته می شود؛ در دوران میان عیسی و من [دوره فَترَت] در دینداری یگانه بود. (منابع: الجامع الکبیر، سیوطی، ج 13 ص 406، و منابع تاریخی متعدد.) توضیح: غزالی درباره معنی «امة» به این سخن پرداخته و آن‌را گواه آورده است: «ششم: گویند "فلانٌ حَسَن الاُمّة"؛ اَیْ: نیکو قامت است. هفتم: مردی منفرد در دین که وی را شریکی نباشد؛ قالَ علیهِ السَلام: "یُبعَثُ زید بن عَمرو بنِ نَفیل اُمّةً وَحدَهُ"، اَیْ: روز قیامت وی را جداگانه برانگیزند، چه او در زمان فَترَت به دینِ حق مُتَمَسِّک بود، بدانچه دین عیسی را تغییر و تحریف کرده بودند [نگرویده بود]؛ و پیغامبر ما- علیه السلام- هنوز مبعوث نشده بود. (احیا علوم الدین، ج 1، ص 633. این نقل از ترجمه احیا است، که با متن عربی آن تفاوت هایی دارد و مترجم کتاب احیاء، توضیحاتی را افزوده است.) (به نقل از: مثنوی معنوی، جزیره مثنوی هماوندی نسخه قونیه و نیکلسون، ص 1312)