هوش مصنوعی: دوباره بوی خوشی به دل می‌رسد و دل را محکم به خود مشغول کرده است.

هوش مصنوعی: من به خاک و زمین تبدیل شده‌ام، به طوری که حسرت و آرزوهایم بر من چیره شده‌اند و حالا دیگر از جلوه و زیبایی نمی‌توانم بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: من دردی دارم شبیه به یعقوب که از دوری فرزند عزیزش نالان است.

هوش مصنوعی: این شعله‌ای که از آن سرچشمه می‌گیرد، همه دل‌های غمگین و بیمار را درگیر خودش کرده است.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه لحظه‌ای نفس بکشم، چطور می‌توانم آرام باشم، مانند چوبی که در آتش می‌سوزد؟

هوش مصنوعی: بگویید که آن درخت بلند و زیبایی که دارم، مانند فاخته‌ای است که حسرت بلندی و آزادی‌اش را می‌کشد.

هوش مصنوعی: لب‌های او با یک لبخند، بر روی غم و گریه‌های تلخ من بی‌توجهی کرد و هیچ بخششی نشان نداد.

هوش مصنوعی: در راه پیدا کردن او تلاش و صبر زیادی را به خرج دادم.

هوش مصنوعی: آن گل زیبا و نازک چه اهمیتی به حال من دارد در حالی که من نیازمندم.

هوش مصنوعی: از سم اجتناب‌ناپذیر دوری‌اش، هر لحظه دچار درد و رنج می‌شوم.

هوش مصنوعی: وقتی است که باید از درد جدایی، مانند پرنده‌ای که در قید و بند است، رهایی یابم.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ای از دلتنگی ناشی از دوری او، بدون هیچ رنج، نصیحت یا پندی زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: می‌نشینم و عادت می‌کنم به دوری و جدایی، یا یار می‌آید و یا جانم از دست می‌رود.

هوش مصنوعی: هر کسی که از مسیر محبوبش بازگردد، با چشمانی پر از اشک برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که از ابتدا در عشق بازی دست به کار شدم، ولی حالا برمی‌گردم.

هوش مصنوعی: جز زمانی که تصویر من وجود نداشته باشد، هیچ تصویری از این بازی باز نمی‌گردد.

هوش مصنوعی: از فکر بدعهدی و ستمگری مدعی، دل من از زیبایی‌های گلشن محبوب دور شده است.

هوش مصنوعی: یا گلی به باغ رفت، اما از ترس آسیب زدن خارها برگشت.

هوش مصنوعی: بهتر است که کسی که عاشق و شیفته است، به شکار عشق نرود و همه چیز را تمام شده و ناامیدانه ترک کند.

هوش مصنوعی: وقتی که دست به خنجر صیاد رسید، من از شکار خارج شدم.

هوش مصنوعی: شوخی که از چشم جادویی او بود، باعث شد که روز من و روزگارم تغییر کند و از من دور شود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تا چه زمانی می‌توانیم از هر طرف به مشکلات و چالش‌ها بپردازیم و در نهایت دوباره به احساسات و نگرانی‌های داخلی‌مان برگردیم.

هوش مصنوعی: اکنون که تا توان دارم از این راه پُر از خاردشت بازمی‌گردم، چه کنم؟

هوش مصنوعی: من بنشینم و به دوری یار عادت کنم، یا اینکه او بیاید یا اینکه جانم برود.

هوش مصنوعی: او تا صبح با دیگران مشغول می‌نوشید و من از روی حسادت در حال جوش و خروش بودم.

هوش مصنوعی: پروردگارا، تا کی باید به خاطر جدایی از آن معشوق زیبایم در عذاب باشم؟

هوش مصنوعی: هر روز من با افسوس و ناله‌ای همچون روز گذشته است و هر شبی را با اشک و گریه‌ای شبیه شب قبل می‌گذرانم.

هوش مصنوعی: آن ماهی که همیشه در کنار من است، دل من به خاطر شوق او در حال شعله‌ور و پرهیجان است.

هوش مصنوعی: زمانی که تو در کنارم نیستی، احساس می‌کنم که نمی‌توانم آرامش داشته باشم، چون یاد تو در آغوشم است.

هوش مصنوعی: درد و رنجی که من از نیش زنبور می‌کشم، منبع یک نوش و لذت دیگر برای من است. به عبارتی دیگر، گاهی اوقات سختی‌ها و مشکلات می‌توانند به تجربه‌های خوشایند و لذت‌بخش منجر شوند.

هوش مصنوعی: در هر جمعی که پرده‌ای به کناری رفته و چهره‌ی دلربایی نمایان شود، زیبایی آن شخص دل‌ها را می‌رباید.

هوش مصنوعی: در هر باغ و گلستانی که گل‌ها لب به سخن بگشایند، آنجا مستی و زیبایی زندگی نمود پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: از سر تا پا مانند روزنم چشم دارم و از سر تا پا مانند شاخه‌ای پوشیده از گل هستم.

هوش مصنوعی: می‌گویند که در دوری او، صبر و عقل من را ترک کن و به هیچ چیز نپرداز.

هوش مصنوعی: شخصی که غافل است، نمی‌داند که وقتی عشق در دل جا می‌گیرد، چه شور و شوقی را برمی‌انگیزد و دل را به تلاطم درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: انسان در زندگی با چالش‌ها و سختی‌هایی مواجه می‌شود، اما برای عبور از این موانع نیاز به قدرت، صبر، عقل، طبیعت و هوش دارد. این ویژگی‌ها به او کمک می‌کند تا بر مشکلات فائق آید و به جلو حرکت کند.

هوش مصنوعی: عشق زیبا و دلربا همچون چشمی است که همیشه مرا در حال مستی و سرمستی از می قرار داده و گیج کرده است.

هوش مصنوعی: اگرچه لعل خاموش می‌گوید، فقط یک بار به یاد من بیفتد، کافی است.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانم یاد او را از ذهنم فراموش کنم، حتی تا روز قیامت.

هوش مصنوعی: تا کی باید به راه وفا بروم و در مسیر آن کسی که به من جفا کرده، سرگردان باشم؟

هوش مصنوعی: اکنون زمان آن است که در گوشه‌ای از صبر نشسته و به نصیحت‌های دوستانم گوش فرا دهم.

هوش مصنوعی: بنشینم و عادت کنم به دوری، یا اینکه یار بیاید یا جانم برود.

هوش مصنوعی: در شبی که آن ماه در کنارم نیست، حتی برای لحظه‌ای آرامش در خوابم ندارم.

هوش مصنوعی: دولت و خوشبختی من در کنار من نیست، اما به خاطر رفتار نامهربانانه دشمن، شکرگزارم.

هوش مصنوعی: من به درد و رنج دوری عادت کرده‌ام و در ذهنم هیچ فکری درباره‌ی وصال و رسیدن به معشوق وجود ندارد.

هوش مصنوعی: به اندازه کافی داغ و سوزان است عشق من، مانند شمعی که در حال ذوب شدن است، اما نیازی به افسر و سرپرست ندارم.

هوش مصنوعی: اگرچه به گرد زمان دچار زوال شدم و شکست خوردم، اما من همچنان آن صدف هستم که گوهر درونم هنوز پنهان است.

هوش مصنوعی: اگر در عشق به میدان بیفتم، نباید تیغی باشم که قیمتی نداشته باشد.

هوش مصنوعی: عشق مانند دریا و امواج پرتحرک آن است، و من مانند کشتی‌ای هستم که در این دریا غرق نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: وقتی در مسیر عشق گم نشوم، به راهی می‌روم که هیچ‌کس راهنمای آن نیست.

هوش مصنوعی: اگر به بند و اسیر بودنم کمکی نشود، حتی اگر بال‌های من هم شکسته باشد، نمی‌توانم پرواز کنم.

هوش مصنوعی: من جزئی کوچک هستم و در سرم هیچ حسی از عظمت و نور خورشید که در آسمان است ندارم.

هوش مصنوعی: از نور عشق در آسمانم، این رقص ناشی از محبت والایم نیست.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده که حتی یک قطره از باده‌ای که او را به وصال محبوبش می‌آورد به ساغر من نرسیده و این موضوع را به نوعی به شوخی گرفته است.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی، دیگر نمی‌توانم به تنهایی و بدون همراهی او پیش بروم.

هوش مصنوعی: الان وقت آن است که تلاش‌هایم به سرانجام نرسیده و هیچ راه حلی برای دردهایم ندارم.

هوش مصنوعی: من یا باید بنشینم و به دوری یار عادت کنم، یا این که او بیاید و جانم را نجات دهد.

هوش مصنوعی: عشاق جستجوگر و بی‌پروا هستند که به دور از هر نگرانی، عواطف و احساسات خود را به نمایش می‌گذارند و هزاران تجربه و حس را در زندگی خود رقم می‌زنند.

هوش مصنوعی: یا پاهای خود را به دنیای عشق بگذار یا اینکه جان خود را از هر آلودگی پاک کن.

هوش مصنوعی: این دشت پر از خطرات و مشکلات است و این دریا نیز خطرهای زیادی دارد.

هوش مصنوعی: عشق مانند آتشی است که هر چیز بی‌ارزش و بی‌اهمیت را می‌سوزاند و فقط چیزهای واقعی و ارزشمند را با خود می‌سازد.

هوش مصنوعی: مواظب باش که با او وارد نبرد نشوی، زیرا این سوار تنها و بی‌همتا بسیار چابک و سریع است.

هوش مصنوعی: هزاران سر از بدن جدا کرده و در دام انداخته است.

هوش مصنوعی: ببینید چگونه بر زندگی انسان، زمان و سرنوشت تأثیر می‌گذارد، ای کسی که دارای فهم، دانش و درک هستی.

هوش مصنوعی: زمانی که خسرو، عشق را به دست نیاورد، ستاره‌ها و آسمان‌ها نیز بی‌فایده و بی‌هدف می‌شوند.

هوش مصنوعی: مرا به دام لطافت و بی‌رحمی این رفیق بی‌پروا گرفتار کرده است.

هوش مصنوعی: از ضربات ناشی از ستم او، استخوان‌ها مانند شانه‌ای که چاک چاک شده، آسیب دیده‌اند.

هوش مصنوعی: زیبایی محبوبی که برای عاشقان دوری او مانند زهر است و آغوش او همچون تریاک می‌باشد.

هوش مصنوعی: حسی که به خاطر دوری محبوب دارم، باعث شده است که شب‌ها در کنار تکیه‌گاهم، سنگ و خاک را به جای بالش و تخت خواب احساس کنم.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که مانند آفتاب مشغول پیگیری مسیر او هستم، از دوری که از آسمان‌ها دارم.

هوش مصنوعی: هر چقدر هم که تلاش کنم، نمی‌توانم آن چیز گمشده را بدست آورم، مثل اینکه دامن پاکی را نشود آلوده کرد.

هوش مصنوعی: از این به بعد در گوشه‌ای نشسته‌ام و با صبوری انتظار می‌کشم، زیرا در دل نگران و خسته از غم‌ها هستم.

هوش مصنوعی: من به تنهایی و دوری عادت کنم یا این که محبوبم بیاید یا این که جانم از دست برود.

هوش مصنوعی: دل سخت تحت تاثیر زلف اوست و هیچ راهی برای رهایی از این عشق وجود ندارد.

هوش مصنوعی: از آن کسی که در غمش به اندازه جانم درد دارم، مثل یعقوب که به خاطر دوری از فرزندش غمگین است.

هوش مصنوعی: اگرچه شکایت نمی‌کنم، اما جدایی و دوری چقدر ادامه خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: خوش به حال کسی که بی‌خبر از بیرون به خانه‌ام بیاید و با لبانی پر از شیرینی و خنده به من نزدیک شود.

هوش مصنوعی: اگر در بیابان تشنه آب هستم، آرزو دارم که به او برسم.

هوش مصنوعی: می‌دانم که در نهایت، صبر و تحمل من به خاطر غم او از ریشه برچیده خواهد شد.

هوش مصنوعی: از نگاه خنجرآلود او و از ناز خاص آن معشوق من که دل را تسخیر می‌کند، در عذاب و رنج هستم.

هوش مصنوعی: هر گره موی تو مانند تیر به من اصابت می‌کند و هر بندی که برای موهایت ایجاد می‌شود، به گونه‌ای مرا می‌زند.

هوش مصنوعی: دل من تحت تاثیر نگاه‌های زیبا قرار گرفته و با وجود درد و غم، از شادی و خنده هم لذت می‌برم.

هوش مصنوعی: وقتی که به مسیر نادرست او می‌روم، من در واقع بنده‌ام و او خداوند من است.

هوش مصنوعی: همچون بلبل که احساس و جانش را با نغمه‌های خود در هم آمیخته است و با ناله‌ها و آوازهایش ارتباطی عمیق برقرار کرده است.

هوش مصنوعی: مرا از ناله و فریاد بازندهید، زیرا دلم به خاطر آن نخل سرسبز و بارور بسیار می‌تپد.

هوش مصنوعی: دل پرشور و پرهیجان من به اندازه‌ی دریای عمیق و سنگین است، و دردی که احساس می‌کنم به بزرگی کوه الوند می‌باشد.

هوش مصنوعی: عزیزانی که زبان شیرین او را دوست دارند، مانند مگس‌هایی هستند که به دنبال شیرینی می‌گردند.

هوش مصنوعی: مدتی پرواز کردم و حالا به این فکر می‌کنم که هنوز هم باید مدتی دیگر ادامه دهم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر بیان می‌کند که او در هجران و دوری از محبوبش می‌نشیند و به این دوری عادت می‌کند. اما در عین حال، انتظار دارد یا محبوبش به او برگردد و یا جانش از این درد فراق برود.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که از جدل و درگیری بی‌فایده پرهیز می‌کنم و حتی در تلاش برای به‌دست آوردن آینده و آرزوهایم هم چیزی به دست نیاورده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی آن سرو بلند و خوش قامت از کنارم رفت، اگر جانم هم برود، به او بگوید که برود.

هوش مصنوعی: در جایی که وفا و عشق وجود دارد، عاشقان از آن نقطه اصلی که به آن گرایش دارند، دور نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: این قابل تعجب نیست که افرادی که از آن ماه بهره‌مند نمی‌شوند، روزهای سیاه و تلخی را تجربه کنند. چون مهر و محبت از آن ماه ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: آن ستاره زیبایی که در آسمان می‌درخشد، نور خود را بر کسانی که در پی لذت‌ها و خواسته‌های خود هستند، افکنده است.

هوش مصنوعی: جایی که کسی ارزش و بهای گوهر را نمی‌داند، حتی اگر انبوهی از گوهرها هم داشته باشی، هیچ ارزشی نخواهند داشت.

هوش مصنوعی: من از سرزمین محبت خودم در میان مردم سخن می‌گویم و لحظه‌ای در این حوزه زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: غم و اندوه زندگی نمی‌تواند مانع خوشحالی من شود. عشق یارم را از یاد نبر.

هوش مصنوعی: برای من هیچ چیز نیست، تو به جان من بیا و هرگز از دل من خارج نشو.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی و جلال یک شخص می‌پردازد. شاعر از طلعت و شکوه او به اندازۀ ماه و خورشید یاد می‌کند و برتری او را در میان سایرین نشان می‌دهد. او با اشاره به ستارگان، به شخصیت خاص و بی‌نظیر این فرد اشاره می‌کند که همچون پادشاهی در میان دیگران می‌درخشد.

هوش مصنوعی: عشق و ارتباط با محبوب باعث روشن شدن دل‌ها و آرامش عاشقان می‌شود، در حالی که جدایی و دوری از آن محبوب، باعث می‌شود که دیگران تنها نور یا پرتو محبت را ببینند و از آن بی‌نصیب بمانند.

هوش مصنوعی: چند بار باید مانند ماه کامل و هلال به یکدیگر نزدیک شویم و دوباره دور شویم، همچون رابطه‌ها که گاهی نزدیک و گاهی دور می‌شوند.

هوش مصنوعی: آن مهری که به دنبال او از مسیر کج و معوج آسمان حرکت کرده‌ام، نشان‌دهنده عشق و علاقه‌ام به اوست.

هوش مصنوعی: هزارپای رفته در گل، به معنای چیزی است که در مشکلات و موانع گیر افتاده و به طور مشابه، هزار چشم که در جایی نامناسب و دشوار قرار دارد، نشان‌دهندهٔ نظاره‌گرانی است که به وضعیت سختی گرفتار شده‌اند. این تصویر بیانگر وضعیت بی‌پناهی و ناتوانی در مواجهه با چالش‌هاست.

هوش مصنوعی: اگر آن محبوب به دستم نرسد، دیگر ارزش فکر کردن به او را ندارم.

هوش مصنوعی: بنشینم و به دوری محبوب عادت کنم، یا او می‌آید و یا جانم از دست می‌رود.

هوش مصنوعی: از زمانی که از آن معشوق جدا شدم، به دام مشکلات و سختی‌های زیادی گرفتار شدم.

هوش مصنوعی: من تا ابد مثل بیگانه‌ای هستم و او همیشه با زال، که آشناست، در ارتباط است.

هوش مصنوعی: من بدون اینکه به وصال او دست یابم، به کام آتشین و خطرناک افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: در مسیر وفاداری به او، من مانند خاک هستم که نقش و نگارهایش بر روی آن می‌ماند.

هوش مصنوعی: وفای من به او بیشتر از جفای او به من نیست.

هوش مصنوعی: من همیشه در میخانه عشق او حضور دارم و فقط در گوشه جدایی جا گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: همیشه به باغ وصالش با برگ حریف و بی‌گناه من.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تصویرسازی عشق و دلدادگی می‌پردازد. او توصیف می‌کند که در مسیر عشق، تعداد زیادی از عاشقان به دنبال محبوب خود حرکت می‌کنند و او به عنوان یک عاشق، در انتهای این صف قرار دارد. به این ترتیب، عشق او را از دیگران متمایز کرده و او خود را به عنوان یکی از آنها معرفی می‌کند که شاید در عین حال باید صبر کند و پشت سر دیگران باشد.

هوش مصنوعی: در زمینه عشق، بدون تردید و با ثبات در مسیر وفا و وفاداری پیش می‌روم.

هوش مصنوعی: هر شب به خاطر دوری او در رنج و شکنجه هستم و تا صبح نمی‌توانم آرام بگیرم.

هوش مصنوعی: هر کسی که همیشه با محبوبش در ارتباط باشد، دچار حالت غم و جدایی نخواهد شد، اما من همواره در درد و اندوه جدایی به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: به غیر از عمر، چه چیز دیگری از آسمان می‌خواهد؟ و از خداوند جز مرگ، چه چیزی می‌طلبم؟

هوش مصنوعی: من تمام تلاشم را کردم تا کارم را به او بسپارم، همان‌طور که نگهداری یک گوهر ارزشمند را بر عهده می‌گیرم.

هوش مصنوعی: در مسیر آرزوهایم، نتوانستم به خواسته‌های قلبی‌ام دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: ای کاش که آن محبوب دلخواه در دست من نباشد تا از تلاش برای دست یابی به او خسته نشوم.

هوش مصنوعی: نشستن و عادت کردن به دوری و جدایی یا اینکه یار بیاید و یا این که من از دنیا بروم.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که در سختی‌ها و مشکلاتم، هم دوستان و هم دشمنان به من می‌نگرند و از دور و نزدیک برای من ناله و فریاد می‌زنند.

هوش مصنوعی: زلفی که از درد و غم او بر گردن هر دل خسته آویزان شده، همچون موی نازک و شکننده‌ای است که بار رنج را به دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: روز من به اندازه شب تاریک و غمناک است و صبح من هم مانند شب‌ها به رنگ تیره و تار مانده است.

هوش مصنوعی: من تنها نیستم که در راه عشق سردرگم شده‌ام، اگر با دقت نگاه کنی.

هوش مصنوعی: عشق به عنوان نیروی محرکه و عامل تحرک در جهان، همه چیز را تحت تاثیر قرار می‌دهد و سرچشمه این تأثیرات از اوست.

هوش مصنوعی: این بیت به احساسات و شوق و شوری اشاره دارد که از یک شخص خاص ناشی می‌شود و تأثیر عمیقی بر دل و جان مردم ترک و تاجیک دارد. نگرانی و اضطرابی دائمی در وجود این افراد به خاطر این عشق و دلبستگی وجود دارد.

هوش مصنوعی: هرگز کسی به او بی‌احترامی نمی‌کند، هرچند که با وفاداران بدرفتاری کند.

هوش مصنوعی: هرگز کسی در زندگی به خاطر سختی‌ها و مشکلات نباید ناامید شود، زیرا چرخ زمان همیشه در حال چرخش است و در کنار بدی‌ها، خوبی‌ها نیز وجود دارند.

هوش مصنوعی: اینطور است که از اربابان و خواجگان، غلامان و بنده‌ها به ستوه آمده‌اند و این ظلم و ستم از طرف مالکان و سروران است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به دنبال چیزی باشد، در نهایت به آن چیز خواهد رسید، حتی اگر در مسیر جستجو با دشواری‌هایی روبرو شود.

هوش مصنوعی: اولین گام در راهی که می‌خواهم بروم، در آن مکان، بی‌تلاش نزدیک نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر بنشینم و به دوری و فراق عادت کنم، یا یار خواهد آمد و یا جانم خواهد رفت.

هوش مصنوعی: عشق تنها برای کسی است که به دنبال آن برود و فراتر از دنیا توجه کند. کسی که به عشق واقعی نرسد، در حقیقت هیچ چیزی ندارد.

هوش مصنوعی: دنیاطلبان همواره در پی دستیابی به ثروت و نعمت‌های ظاهری هستند و به دنبال پوشش‌های لوکس و زرق و برق می‌گردند.

هوش مصنوعی: عاشقان از عشق معشوق خود آن‌چنان غرق در احساس و فداکاری هستند که حتی از ریختن خون و آسیب دیدن نیز نگران نیستند و این را نشانه‌ای از عشق واقعی می‌دانند. آن‌ها به کمال و زیبایی عشق اعتقاد دارند و آماده‌اند تا خود را برای آن فدای کنند.

هوش مصنوعی: هرگز به من نمی‌رسد، هرچند که به دیگران می‌گوید که میوه وصال محبوب هنوز نرسیده و آماده نیست.

هوش مصنوعی: در کار من به خاطر دوری معشوق تأخیر نکن، چون دیگر فرصتی برایم نمانده است.

هوش مصنوعی: این جان و دل من به خاطر دوری از او در این دنیای محدود گرفتار شده‌اند و سینه‌ام به مانند یک زندان است.

هوش مصنوعی: این ویژگی خاص و لطیف را به شما می‌گویند که ای خواهان، چه کسی مورد توجه و اهمیت است و چه کسی نیست.

هوش مصنوعی: جز این که ما به یکدیگر بدی نکردیم، از این به بعد تنها از محبت با من رفتار کن.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به اوج عشق، باید از قید و بندهای عقل و محدودیت‌ها رهایی یابی و ریسک کنی، حتی اگر این کار پرخطر به نظر برسد. این مسیر ممکن است به معنای تحمل سختی‌ها و چالش‌ها باشد، اما نتیجه‌اش می‌تواند تجربه‌ای عمیق و ناب از عشق باشد.

هوش مصنوعی: نمرود با تلاش و کوشش خود می‌توانست به بلندای پروازهای کرکس دست پیدا کند.

هوش مصنوعی: ای آنکه همچون شعله‌ای، فقط از گلچین‌های عشق من هستی و بس.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال زیبایی و زینت زندگی هستی، نباید در زندان غم و اندوه باقی بمانی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی دیوار و سقف خانه‌ات زیبا و با بافت و تزیین منحصر به فرد باشد، باید به هنر و زیبایی آن توجه کنی.

هوش مصنوعی: عاشقان به سمت کوی معشوق رفتند، در حالی که سیل اشکشان مانند علفی در باد می‌رقصد.

هوش مصنوعی: هم اکنون که من در اینجا مانده‌ام، مثل گردی که به عقب برمی‌گردد، چه کار می‌توانم بکنم؟

هوش مصنوعی: می‌خواهم نشسته و به دوری یار عادت کنم، اما می‌دانم یا یار می‌آید یا جانم از پهلویم می‌رود.

هوش مصنوعی: کسی که به معشوق و زیبایی‌های عشق توجه ندارد، در دنیای عشق بینایی ندارد و نمی‌تواند زیبایی‌ها را ببیند.

هوش مصنوعی: عشق مسیری است که به هر قدم آن، صدها راه و گزینه وجود دارد و هیچ راهنمای مشخصی برای هدایت در این مسیر نیست.

هوش مصنوعی: فراق و دوری از نوشابه‌ای که در مجالس می‌نوشند، بدون دردسر و مشکلاتی دیگر است.

هوش مصنوعی: در دوری محبوبی که هیچ‌گاه به سوی من نمی‌آید، جانم خسته و ناتوان است.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که سیاه‌روزی‌ام به روزی شباهت دارد که هیچ‌گونه روشنی از سحرگاه در آن نیست.

هوش مصنوعی: غمی که او برای من به وجود آورده، مرا از آن رها کردن امکان‌پذیر نیست و هیچ تلاشی برای فرار از این احساس نمی‌تواند مؤثر باشد.

هوش مصنوعی: هیچ قیدی سخت‌تر از آن قید و بندی نیست که بر انسان تحمیل شده باشد.

هوش مصنوعی: من به خاطر وعده‌اش در راه او قرار گرفته‌ام و به دلیل عشق و شوقی که دارم، از خودم و حال و احوالم بی‌خبر هستم.

هوش مصنوعی: برای من، که خسته و دل‌زده‌ام، فرقی نمی‌کند که او به من راهی داشته باشد یا نه.

هوش مصنوعی: در میدان جدایی، تعجبی نیست اگر من پیروزی ندارم.

هوش مصنوعی: من یک نیروی سست و ضعیف دارم که تاثیری ندارد و نمی‌تواند به من کمک کند.

هوش مصنوعی: این ناله‌ای که از درونم برمی‌خیزد و به لب‌هایم نزدیک شده، فقط در حدی است که کم و بیش احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: من که به خاطر بی‌مهری و جدایی شعله‌ور هستم، دیگر راهی به سوی نابودی ندارم.

هوش مصنوعی: به خاطر این که مانند درخت سپند دیگر مجبور نیستم ناله کنم، صد بار شکرگزارم.

هوش مصنوعی: هیچ کاری جز ترک تلاش برای رسیدن به او وجود ندارد، زیرا در آنجا تنها خطر و مشکلات وجود دارد.

هوش مصنوعی: اکنون من بیچاره مانده‌ام و دیگر هیچ راه حلی ندارم.

هوش مصنوعی: نشستم و عادت می‌کنم به دوری، یا کسی که دوستش دارم می‌آید یا اینکه جانم از من می‌رود.

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که به خاطر دوری محبوبم، نه طاقت دارم و نه آرامش.

هوش مصنوعی: روز من از شب هم تاریک‌تر است و صبحم از شام هم دلگیرتر.

هوش مصنوعی: به دختری اشاره می‌کند که وجودش همیشه در ذهن و خاطر او است و هیچ‌گاه نمی‌تواند از شرم و ننگی که به خاطر آن احساس می‌کند، رها شود.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم از تجربه‌ی دوری و فراق بگویم، همچون غنچه‌ای که در انتظار شکفتن است، زبانم را به کام نمی‌گیرم.

هوش مصنوعی: من داستانی را آغاز کرده‌ام که تا روز قیامت به پایان نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: امروز در این مکان مقدس به خاطر عشق و شوق، در حال سرمستی و شادمانی هستم و به این معروف شدم.

هوش مصنوعی: از روزگار ازل دچار مشکل و ضعف هستم، مانند پرتو آفتاب که از بالای ساختمان می‌تابد.

هوش مصنوعی: چند بار باید در این باغ به خاطر دوری و جدایی اشک بریزم، مانند لاله‌ای که در ظرفی از خون خود غوطه‌ور است؟

هوش مصنوعی: روزی که خوشبختی از یاری بیفتد، ما همچون آهویی که در طبیعت زندگی می‌کند، آرام و قابل تسلط می‌شویم.

هوش مصنوعی: این چهره که به رنگ زعفران است، به خاطر شراب وصال، رنگ و بویی گلگونه به خود خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: از آن شرابی که ساقی عشق روز روشن از شیشه به جام می‌ریزد،

هوش مصنوعی: عجبی ندارد اگر همه، چه افراد خاص و چه عامه مردم، از خوشبو بودن او تحت تأثیر قرار بگیرند و از پا درآیند.

هوش مصنوعی: اگر کسی به ناگاه از این شراب یک قطره بنوشد، مانند نهنگی در دریا و شب غرق می‌شود.

هوش مصنوعی: شخصی را تصور کن که در آغاز سفرش از مسیر اصلی منحرف شده و اکنون در بین راه گیج و سردرگم است.

هوش مصنوعی: چند وقت دیگر باید در عشق تلاش کنم، در حالی که نتیجه‌ای نمی‌گیرم و فقط بیهوده زحمت می‌کشم؟

هوش مصنوعی: حالا زمان آن رسیده که اگر در جستجوی هدفم در تلاش نباشم، به نتیجه نمی‌رسم.

هوش مصنوعی: بنشینم و به دوری محبوب عادت کنم، یا اینکه او بیاید و یا جانم برود.

هوش مصنوعی: او هیچ‌گاه نگاهی به من نینداخت که مرا از خودم بی‌خبر کند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که جرات پرواز در آسمان را نداشت، هرگز نتوانست بال و پر خود را بگستراند.

هوش مصنوعی: در مسیر عشقش که او را به هدف می‌رساند، هیچ تردید و شکلی به وجود نیامد.

هوش مصنوعی: تلاش و کوشش، چه فرقی دارد اگر کسی به زمین بیفتد یا نیفتد؟

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند به اندازه ماه، زیبایی و درخشندگی خاصی داشته باشد.

هوش مصنوعی: از شدت عشق و شور او، جانم را چون خوشه‌های آتشین به آتش کشید و بر من شررها پراکنده کرد.

هوش مصنوعی: چشمانم هیچ نگاه دیگری به تو نمی‌کند؛ چون نمی‌خواهم به کسی غیر از تو توجه کنم.

هوش مصنوعی: از گوشه چشم محبت او هیچ وقت به من نگاه نکرد.

هوش مصنوعی: تنها از فعالیت و تلاش من، مانند شمعی که می‌سوزد، هیچ چیزی به‌دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: از جمع عشق، آتش ناشی از آه و غم نمی‌تواند پوشیده بماند.

هوش مصنوعی: من در راهی که کسی نباشد تا زیر پایم چیزی بیندازد، قدم می‌زنم.

هوش مصنوعی: من از هر دو دنیا عبور کردم، اما هیچ مسیری به سمت من باز نشد.

هوش مصنوعی: چشمی که اکنون در این وضعیت افتاده، به خاطر تیر کینه و حسادت حتی یک نگاه هم به من نمی‌اندازد.

هوش مصنوعی: هرگز آن کمان ابرویی که تیرش به دل من اثر نکرد، به من نینداز.

هوش مصنوعی: آسمان که مانند باد به کوی معشوق به سرگردانی من توجه نکرد.

هوش مصنوعی: این فرد نخستین کسی است که وقتی به هدفش می‌رسد، در این مسیر پرخطر نترسیده و از آن دور نمی‌شود.

هوش مصنوعی: بنشینم و به دوری عشق عادت کنم، یا اینکه محبوب بیاید و یا اینکه جانم برود.

هوش مصنوعی: می‌دانم که در مسیر عشق، هر لحظه غم‌های جدیدی به دلم وارد می‌شود.

هوش مصنوعی: از من درباره غم و شادی‌ام نپرسید. چرا که در اینجا هرچه غم هست، بیشتر از آن است که فکر می‌کنید و هرچه شادی وجود دارد، کمتر از آن چیزی است که تصور می‌کنید.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که با گذشت زمان، اشک و آهی که به خاطر ماه و زیبایی‌اش به وجود آمده، همچنان ادامه دارد و به طور مداوم در حال تکرار است. این احساسات عمیق از جدا شدن یا دوری از آن زیبایی، همواره در حال جاری شدن است.

هوش مصنوعی: در این باغ، مانند لاله، هرگز درد و رنجی را تجربه نکرده‌ام و بوی آرامش و تسکین را حس نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: ای دل پر از درد و غم، چقدر از داستان‌های شیرین لیلی صحبت می‌کنی؟

هوش مصنوعی: آیا دیدی آن معشوقی را که در میان نسل آدم بی‌نظیر و یگانه است؟

هوش مصنوعی: توصیف و تعریف ما را در نهایت رها کن و به سمت حقیقتی که در پس آن نهفته است، برو.

هوش مصنوعی: روزی که دل من از شدت عشق و محبت پیدا کرد، احساس و صفایی تازه پیدا کرد.

هوش مصنوعی: از پاکی و روشنی او، اسرار پنهان هر دو جهان نمایان شد.

هوش مصنوعی: نه چشمهٔ فرزانگی در دست اسکندر جا می‌گرفت و نه جامی در دستان جم.

هوش مصنوعی: اگر باور نکنی، دل پر از اضطراب ما نمی‌تواند حتی یک لحظه آرام بگیرد.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و جلوه‌گری، مانند درختان سرو و صنوبر در این باغ، با هم و در کنار هم حضور دارند.

هوش مصنوعی: این افراد با قامت زیبا و خوش‌فرم و این گل‌های لطیف با ابروهای خمیدۀ خود، جلوۀ خاصی دارند.

هوش مصنوعی: هر عاشق در گوشه‌ای از دلش صبر و تحملی برای درک غم‌های دنیا دارد.

هوش مصنوعی: امید است که از آسمان محبت و دوستی، برکت و خوشبختی به زندگی‌ام باریده شود و روزهای سبز و خوشحالی در انتظار من باشد.

هوش مصنوعی: حال که اوضاع به‌گونه‌ای است که من در گوشه‌ای از غم خود را پنهان کرده‌ام، چه کار می‌توانم بکنم؟

هوش مصنوعی: من در تنهایی و دوری از محبوب نشسته‌ام و به این وضع عادت می‌کنم، یا او به سراغم می‌آید یا اینکه جانم را ترک می‌کند.

هوش مصنوعی: دیروز کسی به من گفت که در مسیر جستجوی حقیقت، باید خود را مانند کتابی ورق‌خورده در بیاوری.

هوش مصنوعی: به خودت اجازه نده که به دنیای عشق پا بگذاری مگر اینکه آمادگی‌اش را داشته باشی، وگرنه ممکن است تنها بمانــی.

هوش مصنوعی: پس با کسانی که در این راه پیش می‌روند، همراه شو و در این دشت با درد و زخم‌هایی که به چهره می‌نشیند، روبرو باش.

هوش مصنوعی: ای کسی که در مسیر عشق، اشک‌های گرمت و نفس‌های سردت را داری.

هوش مصنوعی: اگر شوق عشق تو را همراهی کند، مطمئناً در مسیر عشق از هزاران مانع و چالش عبور خواهی کرد.

هوش مصنوعی: این جاده هرچند که صاف و مستقیم به نظر می‌رسد، اما باید مراقب باشی که از راه منحرف نشوی.

هوش مصنوعی: در زمینه جستجوی حقایق و خواسته‌ها، پیروان هر بار با سختی و درد مواجه هستند.

هوش مصنوعی: از جایت برخیز و به تلاش ادامه بده، شاید روزی به موفقیت و بزرگی برسی.

هوش مصنوعی: من در مواجهه با چالش‌ها و سختی‌ها بر صبر و استقامت خود تکیه می‌کنم، هرچند که دشمنان در میدان مبارزه تلاش و جدال می‌کنند.

هوش مصنوعی: هیچ فردی نمی‌تواند به طور کامل توضیح دهد که او چیست و چه ویژگی‌هایی دارد.

هوش مصنوعی: از هیچ دلیر و شجاعی چنین نبردی برنمی‌آید.

هوش مصنوعی: آن شخص شیطنت‌آمیز که در این مجالس با کسی از عشق و وفاداری بازی نکرده است، به نوعی از دوستی و ارتباط صادقانه بهره‌ای نداشته است.

هوش مصنوعی: از جدایی او همیشه در حال گریه‌ام و چهره‌ام به زردی گراییده است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معنی است که اکنون این اولین باری است که از من می‌خواهید در راه آن تلاش کنم و دیگر نمی‌توانم به این کار ادامه دهم.

هوش مصنوعی: بنشینم و به دوری محبوب عادت کنم، یا اینکه او بیابد و یا جانم برود.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که از عشق چیزی نگفته‌ام، در حالی که این عشق به قدری عمیق است که حتی به قیمت خونم نمی‌توانم آن را پنهان کنم.

هوش مصنوعی: از این باغ چه بهره‌ای دارم که مانند گلی، به باد رفته‌ام یا شکوفا شده‌ام؟

هوش مصنوعی: در روزهای شادی و وصال، زندگی‌ام پر از لذت بود، اما در شب‌های دوری و فراق، دلم درد و رنج می‌کشد.

هوش مصنوعی: فقط سخن عشق را از او می‌زنم، زیرا آن سخن، بسیار با ارزش و گرانبهاست.

هوش مصنوعی: تا زمانی که گوش و زبان من مانند غنچه بسته است، هرگز چیزی نشنیدم و چیزی نگفتم.

هوش مصنوعی: اکنون دیگر وجود من به خاطر عشق از بین نرفته است، چون سال‌ها آن را در دل پنهان کرده‌ام.

هوش مصنوعی: از داستانی که درباره پیوند با محبوبم شنیدم، بارها بیدار شدم و دوباره خوابم برد.

هوش مصنوعی: زمانی که به دنبال چیزی می‌گردی، گاهی اوقات آن چیز مانند ردی که پا روی زمین می‌گذارد، به سادگی محو می‌شود و پیدا کردنش دشوار می‌شود.

هوش مصنوعی: من راهی را طی کرده‌ام که دیگران نرفته‌اند و از غبار او غافل نشده‌ام.

هوش مصنوعی: هر لحظه بیشتر به خار تبدیل می‌شویم، به‌خاطر آن روزی که در این باغ شکوفا شدم.

هوش مصنوعی: در دنیای وفا و صداقت، مانند من کسی پیدا نمی‌شود، اما نادانی وجود دارد که ارزش‌های واقعی را درک نمی‌کند و به راحتی از کنار آنها می‌گذرد.

هوش مصنوعی: نصیحتی به من رسید که عشق، درد و شوق را بیشتر می‌کند و از آن عشق، دلم دردمند شده است.

هوش مصنوعی: من نتوانم آن را ببرم چون او را در کار گیرم، او گفت من چیزی نگفتم.

هوش مصنوعی: دریا به خاطر دوری یک الماس درخشان را به من داده است.

هوش مصنوعی: در حال حاضر، به دلیل نزدیکی به موضوع، متوجه موضوعی شدم که قبلاً به آن توجه نکرده بودم.

هوش مصنوعی: نشسته‌ام و به دوری معشوق عادت کنم، یا اینکه محبوب بیاید و یا جانم برباد رود.

هوش مصنوعی: شراب در جام صاف و یکدست نیست، یا این که سرنوشت ما جز درد و رنج نیست.

هوش مصنوعی: در دایره عشق او، همه سرها هستند و هیچ نقطه‌ای وجود ندارد که خارج از این دایره باشد.

هوش مصنوعی: در هیچ زمانی از عشق، وجود چهره‌ای از معشوق که مانند لاله سرخ نیست، دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که از دست سرنوشت و مشکلات زندگی ضربه می‌خورد، انسان پست و بی‌ارزشی نیست.

هوش مصنوعی: هرگز کسی از عشق به پیروزی و موفقیت نرسیده است و همین الآن هم چنین چیزی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هرچند عاشقان از نظر علمی و دانشی در سطح بالایی نیستند، اما به هیچ وجه نمی‌توان محبت و ارادت آن‌ها را نادیده گرفت.

هوش مصنوعی: هرچند که شادی ناشی از وصال معشوق بسیار زیاد است، اما فراتر از آن چیزی نیست که فکر کنی.

هوش مصنوعی: جز من، هیچ چیز دیگری غیر از درد و داغ ناشی از دوست به جان و دل نمی‌نشیند.

هوش مصنوعی: هر لحظه کار من همانند شیشه است و جز گریه به خاطر بدبختی‌ام چیزی نیست.

هوش مصنوعی: در این باغ، من تنها مانند یک لاله هستم که از شیشه‌ای شکسته انتظار دارم، اما جز خون، چیز دیگری برایم باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: من شیفته عشق هستم و درمان من در توانایی‌های عقل و دانش نیست.

هوش مصنوعی: باده‌نوشی و لذت‌طلبی در میخانه عشق من جایی ندارد و به هیچ وجه در فضایی که من در آن هستم جواز ورود ندارند.

هوش مصنوعی: چشمانم همچون شیشه صاف و شفاف است، اما صدای زیبای گل ارغوان را نمی‌شنوم.

هوش مصنوعی: این خورشید زیبایی که از او مانند ذره‌ای کوچک هستم، هرگز برایم لحظه‌ای آرامش نداشته است.

هوش مصنوعی: از این پس هر چیزی که به سوی اوست، چون به تلاش خودم نیست، باید خود را به آن هدایت کنم.

هوش مصنوعی: می‌چینم و عادت می‌کنم به دوری از محبوب، یا اینکه محبوب بیاید یا اینکه جانم برود.

هوش مصنوعی: اگر کاری به کشته شده‌ها نداشته باشد، ابر جز آتش نخواهد بارید.

هوش مصنوعی: اگر کسی از عشق سوزانده شده است، او را از بیان احساساتش بازدارید.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند لحظه‌ای آرام باشد اگر عشقی در دلش شعله‌ور است.

هوش مصنوعی: وقتی شمعی نسوزد و ابرها نگریند و ناله نکنند، نشان‌دهنده‌ی آرامش و سکوت در وجود آنهاست.

هوش مصنوعی: اگر خواهان عشق هستی، باید دل را به خطر بیندازی و از آسایش و راحتی خود بگذری؛ زیرا عشق نیاز به فداکاری و جرات دارد.

هوش مصنوعی: کشاورز آسمان، عاشقان را از بین می‌برد، به خاطر کین و خصومتی که با این گروه دارد.

هوش مصنوعی: جز دانه خوب نپاشد، غیر از آن، بلا و مشکلاتی به بار نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: زیبایی خط و خال آن دختر زیبا به قدری است که هیچ‌کس قادر به توصیف آن نیست.

هوش مصنوعی: این نوشته از همه نوشته‌ها زیباتر است و هیچ تصویری هم مانند آن نقش نمی‌بندد.

هوش مصنوعی: در شب‌های جدایی او، چشمانم تا صبح در حال شمارش ستاره‌ها هستند.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم آنچه را که در دل دارم، از اشکی ببینم که همیشه از شوق داخل چشمم می‌ریزد.

هوش مصنوعی: برای چند قطره خون، کسی گاهی دل و گاهی جگرش را به درد می‌آورد.

هوش مصنوعی: آن معشوقی که با رفتارش و غمش درد و رنجی به دل نمی‌زند، حتی اگر به او آسیبی برسد، بی‌تفاوت خواهد ماند.

هوش مصنوعی: هرچیزی را که از این لحظه به بعد به فکر می‌کنی، باید با حسن نیت و آزادی عمل پیش بروی و از موانع و مشکلات کنار بگذاری.

هوش مصنوعی: بیایید بنشینیم و به جدایی عادت کنیم، یا اینکه محبوب بیاید و جانم را از دست برود.

هوش مصنوعی: کسی که به عشق دچار شده، دیگر از فکر مسائل دینی و دنیوی آسوده خاطر است.

هوش مصنوعی: هرگز در مکتب عشق به عقل و دانش خود به طور بی‌جا تکیه نکن.

هوش مصنوعی: در این دبستان، فردی نادان وجود دارد که مانند یک کودک است و در مقابل او شخصی دانا و پخته مثل یک پیرمرد حضور دارد.

هوش مصنوعی: در محله‌ی مغان، جایی که خبری از خدمتکار برای می‌نوشان نیست، رندان آزادانه به خوش‌گذرانی و نوشیدن مشغول‌اند.

هوش مصنوعی: چشم و دل من به خاطر عشق دائمی که دارم، همیشه پر از اشک و احساس است.

هوش مصنوعی: ای خدا، تا چه زمانی این ظرف پر از خون خواهد بود، مانند پیاله که پر از شراب است؟

هوش مصنوعی: اگر مرا در این مهمانی با آه و ناله رها کنی، از شدت درد و اندوه به شدت می‌سوزم و تمام وجودم آتش می‌گیرد.

هوش مصنوعی: این کار از من چون شمع خواهد بود، عشقی که روح و جسم را خسته می‌کند.

هوش مصنوعی: ناله من مانند برقی در آسمان است و اشک‌هایم همچون سیلی در دشت جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه آتش زیادی وجود دارد، آب‌های زیادی هم در دل نهفته است.

هوش مصنوعی: هر ذره از آتش می‌تواند هزاران جهنم بسازد و هر قطره آب می‌تواند هزاران دریا را شکل دهد.

هوش مصنوعی: آن محبوبی که به دنبالش هستم، در دل آرزوهایم گم شده است.

هوش مصنوعی: اکنون که از تلاش خسته شده‌ام، به دنبال او می‌گردم.

هوش مصنوعی: نشینم و به دوری عادت کنم یا اینکه محبوب بیاید و جانم برود.

هوش مصنوعی: در دل شب‌های جدایی از یار، چنان غمی مرا دربر گرفته که جانم به شدت در حال درد و رنج است.

هوش مصنوعی: از نور آن ماه روشن، دل‌های بسیاری شبیه به کمانم وجود دارد.

هوش مصنوعی: در بعضی مواقع، من باید از خودم دفاع کنم و گاهی دیگر باید تسلیم درد و سختی او شوم.

هوش مصنوعی: در محله‌ای که یار وفادار حضور دارد، من خود را به قدری فروتن و خاکی می‌دانم که انگار به آسمان دست یافتم.

هوش مصنوعی: در مسیر ظلم و نادرستی، ماهی وجود دارد که از دست بی‌مهری او جانم به لب آمده است.

هوش مصنوعی: من همچون کوهی سنگین و استوار هستم، اما در عین حال مانند سیلی به شدت روان و سبک حرکت می‌کنم.

هوش مصنوعی: عجیب نیست اگر در محفل عشق به خاطر آتش درونم، سوختگی احساس کنم.

هوش مصنوعی: عشق و جدایی، به قلبم آتش می‌زند، مانند شعله‌ای که از شمع در حال سوختن به‌وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی از دریای محبت جدا شویم، نه از جان خود بلکه از چیزی که می‌دانم.

هوش مصنوعی: در اینجا فرد به بیان احساس ناتوانی و محاصره‌ای از مشکلات و چالش‌ها می‌پردازد. او مانند موجی که در دل یک دریا بی‌پایان گرفتار شده، احساس می‌کند که راه نجاتی از این وضعیت سخت ندارد. به عبارتی، او در یک وضعیت بی‌پناهی و تنهایی قرار دارد که فرار از آن ممکن نیست.

هوش مصنوعی: مرا به یاد خود بیاور و در کنارم بمان، حتی وقتی که فاصله‌ای بین ما وجود دارد.

هوش مصنوعی: به آن گل زیبای نازک بگویید که اکنون وقت آن است که صدای ناله‌هایم را بشنود.

هوش مصنوعی: می‌دانم که ناراحتی تو باعث می‌شود در نهایت از این باغ بی‌نشان بشوم.

هوش مصنوعی: روزی خواهد رسید که دیگر نتوانم این درد و ناله را از خانه‌ام دور کنم.

هوش مصنوعی: آن گلی که بوی آن در این باغ مانندی چون آب، من را به هر طرف می‌برد و مجذوب می‌کند.

هوش مصنوعی: از تلاش برای یافتن او پر از اشتیاق مانده‌ام و دایم درگیر این کار هستم که جانم را هم فدای آن کنم.

هوش مصنوعی: این بار هم همان را گفتم که بیشتر از این نتوانستم بگویم.

هوش مصنوعی: من نشسته‌ام و در غم جدایی می‌سوزم، یا معشوق می‌آید یا جانم را خواهد برد.