هوش مصنوعی: سیدمحمد کسی است که آسمان به خاطر فوت او دلتنگ و غمگین است و این احساس را پنهان می‌کند، ولی در عین حال به وضوح مشخص است که فوت او سبب تاسف و افسوس است.

هوش مصنوعی: از این گلستان گلی چیده نشد، ای کاش! از این بوستان هنوز میوه‌ای نخوردم. افسوس که بار زندگی به دوش می‌کشم.

هوش مصنوعی: نخل او به خاطر فشار زمان از پا افتاد و صدای سروش هم از ظلم روزگار ناله‌کنان، بی‌حال و خراب شد. افسوس که این چنین شده است.

هوش مصنوعی: در این بیت، به شخصی اشاره می‌شود که از رشته‌ای که به سادات متصل است غافل شده و در نتیجه، آن گوهر گرانبها که نمایانگر ارزش و پاکی است، بر زمین افتاده و گم شده است. این موضوع به نوعی حسرت و افسوس را درباره از دست دادن نعمت‌ها و فرصت‌های باارزش بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: در نهایت، از بی‌محلی آسمان، آن گلی که در آغوش خاک بود و زیبایی‌هایش را داشت، به باد رفت و به حالش افسوس می‌خورم.

هوش مصنوعی: عاشق به یاد تاریخ مرگ او می‌گوید که این ستاره در آسمان بزرگی، هزاران افسوس دارد.