مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عالم همه هیچ و کار عالم همه هیچ</p></div>
<div class="m2"><p>نفع و نقصان و شادی و غم همه هیچ</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با مهروشی دمی زنی گر چون صبح</p></div>
<div class="m2"><p>باشد همه آن دم و جز آن دم همه هیچ</p></div></div>

شمارهٔ ۶۳

عالم همه هیچ و کار عالم همه هیچ
نفع و نقصان و شادی و غم همه هیچ
با مهروشی دمی زنی گر چون صبح
باشد همه آن دم و جز آن دم همه هیچ

هوش مصنوعی: این اشعار بیانگر پرهیزی از وابستگی به دنیا و مادیات هستند. شاعر به ما یادآوری می‌کند که همه چیز در این عالم، از جمله نفع و ضرر، شادی و اندوه، در نهایت بی‌ارزش و بی‌معناست. او تأکید می‌کند که تنها لحظه‌ای از محبت و دوستی ارزشمند است و بقیه زمان‌ها بی‌فایده‌اند.

شمارهٔ ۶۱

شمارهٔ ۶۲

هوش مصنوعی: عالم و کارهای آن به هیچ معنا دارند و هیچ تفاوتی در سود و زیان، شادی و غم ایجاد نمی‌کنند.

عالم همه هیچ و کار عالم همه هیچ

نفع و نقصان و شادی و غم همه هیچ

هوش مصنوعی: اگر با کسی که مهربان و خوشرو است یک لحظه وقت بگذرانی، همان لحظه‌ای که شبیه صبح است، تمام آن لحظه ارزشمند است و باقی زمان‌ها هیچ اهمیتی ندارند.

با مهروشی دمی زنی گر چون صبح

باشد همه آن دم و جز آن دم همه هیچ

شمارهٔ ۶۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده