مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زین باغ که خار او زگل افزونست</p></div>
<div class="m2"><p>در ساغر لاله‌اش می گلگونست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گل از بلبل که قسمت ما خار است</p></div>
<div class="m2"><p>صهبا از گل که روزی ما خونست</p></div></div>

دیوان غزلیات و قصائد و رباعیات مشتاق به کوشش حسین مکی - مشتاق - تصویر ۵۰

شمارهٔ ۵۰

زین باغ که خار او زگل افزونست
در ساغر لاله اش می گلگونست
گل از بلبل که قسمت ما خار است
صهبا از گل که روزی ما خونست

هوش مصنوعی: این شعر به تضاد زیبایی و زشتی در زندگی اشاره دارد. شاعر از باغی صحبت می‌کند که در آن خارها از گل‌ها بیشتر است، و در ساغر لاله‌اش، به‌جای شادی، غم وجود دارد. گل‌ها و بلبل‌ها نماد زیبایی و عشق هستند، اما شاعر احساس می‌کند سهم او از این زیبایی‌ها فقط خار و درد است. در نهایت، او به تلخی زندگی و این که روزهایش را با غم و خون سپری می‌کند، اشاره می‌کند.

شمارهٔ ۴۸

شمارهٔ ۴۹

هوش مصنوعی: در این باغی که گل‌ها کمتر از خارهاست، در جام لاله‌اش شرابی خوش‌رنگ و خوش‌بو وجود دارد.

زین باغ که خار او زگل افزونست

در ساغر لاله‌اش می گلگونست

هوش مصنوعی: بلبل از گل لذت می‌برد، اما قسمت ما فقط خار است؛ خوشگذرانی و زیبایی گل، روزی ما را به اندوه و سختی می‌کشاند.

گل از بلبل که قسمت ما خار است

صهبا از گل که روزی ما خونست

شمارهٔ ۴۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده