مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر دم ز بتی بداغ می‌باید بود</p></div>
<div class="m2"><p>سرمست ز یک ایاغ می‌باید بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>سرگشته هر شمع نمی‌باید بود</p></div>
<div class="m2"><p>پروانه یک چراغ می‌باید بود</p></div></div>

دیوان غزلیات و قصائد و رباعیات مشتاق به کوشش حسین مکی - مشتاق - تصویر ۴۹

شمارهٔ ۱۰۲

هر دم ز بتی بداغ می باید بود
سرمست ز یک ایاغ می باید بود
سرگشته هر شمع نمی باید بود
پروانه یک چراغ می باید بود

هوش مصنوعی: شعر به این معنی است که انسان باید هر لحظه توجه و شوق به زیبایی‌ها و جذابیت‌ها داشته باشد. باید با حالتی سرمست و شاداب از لذت‌ها بهره‌مند شود و به جای گمراهی و سردرگمی، همچون پروانه‌ای به نور و روشنایی نزدیک شود. در واقع، تأکید بر آگاهی و عشق به زیبایی‌های زندگی است.

شمارهٔ ۱۰۰

شمارهٔ ۱۰۱

هوش مصنوعی: هر لحظه باید از زیبایی و دلربایی یک معشوق سرمست و شاداب بود و در این حال، از عشق و شوری که در دل داریم، باید بهره‌مند شد.

هر دم ز بتی بداغ می‌باید بود

سرمست ز یک ایاغ می‌باید بود

هوش مصنوعی: نباید از شمعی سرگشته و حیران بود، بلکه باید مانند پروانه‌ای باشد که تنها یک چراغ را انتخاب کند.

سرگشته هر شمع نمی‌باید بود

پروانه یک چراغ می‌باید بود

شمارهٔ ۱۰۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده