هوش مصنوعی: شخصی قهرمان بزرگی را دید که مانند کوه استوار و محکم است و به خاطر قدرت او پرنده‌ای از آشیانه‌اش پرواز کرده است.

هوش مصنوعی: در بالای کوه بلند قلعه‌ای وجود دارد که درون آن مکان، دیوی سکونت دارد.

هوش مصنوعی: راه رسیدن به آن قلعه سخت و دشوار است و دیوار آن از سنگ‌های زمخت و تیز ساخته شده است.

هوش مصنوعی: چنان راهی که بر کوه می‌گذرد، آنقدر تنگ و باریک است که باعث می‌شود از فکر رفتن به آنجا دلگیر و ناراحت شوی.

هوش مصنوعی: سرباز فرمانده از پشت اسب پایین آمد و به بالای کوه رفت، همانند آزرگشسپ.

هوش مصنوعی: او به نزدیکی آمد و در دستش از کین، گرزی و خنجری را کشید.

هوش مصنوعی: دری که آهنی است، به خاطر ظلم و ستمی که بر مردم رفته، به شدت بسته شده و به نظر می‌رسد که فضایی را به روی آنان نمی‌گشاید.

هوش مصنوعی: جهان مانند دریایی آزاد و بی‌پایان است که به راحتی می‌تواند هر چیزی را در خود بگنجاند و از میان خود بگذراند. کمندهایی که به دور قلعه‌ها پیچیده شده‌اند، به راحتی رها می‌شوند و هیچ مانعی توان ایستادگی در برابر آن را ندارد.

هوش مصنوعی: آن‌ها با شجاعت و بی‌صدا به قلعه رفتند، مانند گرازها و نر شیرها.

هوش مصنوعی: یک دیوانه در دروازه قلعه بود که او را گرفتند و سریعاً زندانی کردند.

هوش مصنوعی: به ما نشان بده کجا باید نواختن را آغاز کنیم، تا از این قید و بند آزاد شویم.

هوش مصنوعی: دیو به یل نامدار گفت که حالا مضراب به سوی شکار رفته است.

هوش مصنوعی: یک چاه عمیق وجود دارد که نامش یل است و از آن چاه خطر برای جان افراد وجود دارد.

هوش مصنوعی: بدان که این چاه تنها جایگاه دیو است و هیچ کس دیگری به جز او به این چاه نرفته است.

هوش مصنوعی: سپهبد گفت: چاه را به من نشان بده و بعد از آن، درخواست سر دیو را از من کن.

هوش مصنوعی: او را به نزدیک چاهی بردند و در آنجا چاهی را دید که متعلق به شخصی معروف و شجاع بود.

هوش مصنوعی: چشم‌انداز کار یک مهندس را از یاد ببر، چون هیچ وقت چاه عمیق‌تری از مشکلات زمانه وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ز سنگ، آن چاه را کنده‌اند، به خاطر چیزی که آن ماه را درونش انداخته‌اند.

هوش مصنوعی: جهان جوی وقتی چاه عمیق را دید، به جمع گفت: ای پهلوان نیکوکار.

هوش مصنوعی: می‌خواهم به این چاه تنگ بروم، زیرا می‌توانم ماهی هم‌رنگ با خورشید را به دست آورم.

هوش مصنوعی: حفظ کن قلعه و این دام را، تا من بتوانم به عمق چاه برسم.

هوش مصنوعی: مردم و سپاهیان شاه، سر خود را زیر محافظت نگه داشتند و به سوی چاه عمیق رفتند.

هوش مصنوعی: از سنگی محکم، صدایی شنید که در وسط تختی از گوهرها، تصویر زیبایی قرار دارد.

هوش مصنوعی: آن نازنین را که مویش را به دقت بسته‌اند، بر تخت زرینی نشانده‌اند.

هوش مصنوعی: او به شدت از دل دردمند خود ناله می‌کرد که ناگهان بر او شاه مشهور و معروفی ظاهر شد.

هوش مصنوعی: دلارام وقتی دید، شور و شوقی که بر پا شده، گفت: ای جهانجو، فرمانده جدید!

هوش مصنوعی: اکنون ناله نکن و از ناراحتی دست بردار، دل شادت را از زنجیر غم رها کن.

هوش مصنوعی: او این را گفت و دستش را از بند آزاد کرد و او را با خود به آنجا برد که در آنجا کمند (دام) وجود داشت.

هوش مصنوعی: دلارام گفت: ای مشهور در دنیا، به دنبال موفقیت و پیروزی باش و در تلاش برای دستیابی به آرزوهایت.

هوش مصنوعی: اینک بیست روز است که در دام افتاده‌ام و در چنگال موجودی شیطانی گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: فرمانده گفت اکنون خوشحال باش و از غم و اندوه رها شوید.

هوش مصنوعی: حالا کمند تار را به کمر بزن تا از این چاه بلند بالا بیایی.

هوش مصنوعی: در دل این گلزار، راز و رمزهایی نهفته است که باعث شده تا خوش‌نامی و خوبی در آن ریشه بگیرد.

هوش مصنوعی: بالا بیاور آن چیزی را که به خاطر دلدار ساخته‌ای، زمانی که چهره پدر را دیدی.

هوش مصنوعی: از شدت درد و ناراحتی، اشک‌هایم بیشتر از باران می‌ریزد، چرا که این اشک‌ها به مراتب بیشتر از بارانی است که از ابرها می‌بارد.

هوش مصنوعی: گروهی در قلعه تجمع کردند و سپس آن فرد بزرگوار از قلعه خارج شد.

هوش مصنوعی: مردی قوی و نیرومند که به دست دشمنان گرفتار شد، با شجاعت و بی‌پروا سر خودش را با شمشیر از تن جدا کرد.

هوش مصنوعی: به جمعیت گفتم که از تندوتیز بودن پرهیز کنید و از شدت احساسات در دل خود هیچ فشاری نیاورید.

هوش مصنوعی: من در جایی پنهان نشسته‌ام و منتظرم تا لحظه‌ای پیش بیاید که بتوانم از این دیو بدذات صحبت کنم و در آن لحظه سکوت را بشکنم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم به سرش آسیب بزنم و خونش را بر زمین بریزم.

هوش مصنوعی: مردم به او گفتند: ای انسان نامی، قصد نکن که به چنین موجود بدخلق و نادرستی نزدیک شوی.

هوش مصنوعی: دست ظالم مانند سازنده‌ای است که در آن، موجودی بی‌پناه به دام افتاده است.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان این موضوع می‌پردازد که نباید به دنبال چیزهای بیشتر و دورتر باشیم، بلکه باید از همان لحظه‌هایی که داریم لذت ببریم و به آرامش برسیم. به عبارت دیگر، بهتر است بر روی آنچه که داریم تمرکز کنیم و به ارزش آن پی ببریم، بدون آنکه بخواهیم به دنبال آرزوهای دور و دراز بگردیم.

هوش مصنوعی: فرمانده گفت: ای بخشنده‌ی پاک، من تا زمانی که بتوانم، نخواهم گذاشت دیو نابود شود.

هوش مصنوعی: از آن قله بلند پایین نخواهم آمد، زیرا شیر در برابر دشمنان رفته است.

هوش مصنوعی: مردم به سمت پایین روانه شدند، زیرا قلبشان به شدت تحت تأثیر اعمال شجاعانه یلان قرار گرفته بود.

هوش مصنوعی: چه چیزی به نزدیکی آن درختی آمد که تو به خاطر آن به سختی گره خورده بودی؟

هوش مصنوعی: در همان زمان، صدای مضراب دیو سرکش و خروشان بر ساز نیو به گوش رسید.

هوش مصنوعی: او به شوم و بد روزگار گفت: چگونه به این کوهسار آمدی؟

هوش مصنوعی: وقتی این ماه را از چاه تاریک بیرون آوردی، به قلعه درون منتقل کردی.

هوش مصنوعی: می‌خواهم بگویم که از تو نترسم به خاطر اینکه اگر از من دوری کنی، دل‌تنگی‌ام دو تکه خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر اژدها یا یک رزمنده قدرتمند در برابر تو قرار بگیرد، حتی یک فیل یا شیر جنگی هم در حین نبرد نمی‌تواند تو را نجات دهد.

هوش مصنوعی: مبادا به خاطر ترسم کسی به این جا بیاید، مگر اینکه تو از جان خودت در امان نباشی.

هوش مصنوعی: وقتی شاه به نره دیو نگاه کرد، آن دیو از ترس لرزید و گفت: «ای موجود وحشی، تو چقدر پر از قدرت و خشم هستی!»

هوش مصنوعی: تو دختر دلیر را از کنارم بردی و اکنون در میدان نبرد آمده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر کسی به تو آسیب بزند و سرت را از بدنت جدا کند، به تاخت و تاز و فریادهای دیو مانندش گوش کن که همچون رعد و برق به صدا درمی‌آید.

هوش مصنوعی: او دستش را به سوی جمعیت دراز کرد تا سرش را از تنش جدا کند.

هوش مصنوعی: زمانی که زنجان، زنگی را به این شکل دید، به مانند شیران جنگی، به نبرد پرداخت و دست به کار شد.

هوش مصنوعی: او کمر بند دیو را به دست گرفت و از آن دشت صدا و بانگ بلندی به گوش رسید.

هوش مصنوعی: در آن زمان، از سمت دشت، صد سوار آمدند و هر یک با مشکلات و چالش‌های زیادی مواجه بودند.

هوش مصنوعی: همه مردم پادشاه را دیدند و او را به خوبی شناختند، سپس به سمت او حمله کردند.

هوش مصنوعی: شاه دلبر زیبایی را به آنها سپرد تا او را از شهر مغرب به راهی ببرد.

هوش مصنوعی: دلیران، مه را از دست افراشتند و جهان را به سبب سواران، در تاریکی فرو بردند.

هوش مصنوعی: فرمانده از بالای کوه نگریست و سر سینه و یال مضراب را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: یک موجود شرور مانند کوهی را دید که در زیر پایش زمین به شدت دچار مشکل و زجر شده بود.

هوش مصنوعی: دل هر دو نفر که به هم وابسته‌اند، از کینه و دشمنی آزاد شده و به هم نزدیک شده‌اند.

هوش مصنوعی: دلیر، چه ابری از بالای کوه‌ها رعد و برق می‌زند و به سوی میدان نبرد می‌آید.

هوش مصنوعی: او از بالای کوه نشسته و سایه‌اش بر روی کوه افتاده است و آن کوه به خاطر او از جایش حرکت کرده و تغییر شکل داده است.

هوش مصنوعی: او به سرعت و با قدرت مانند شیر به سمت دیو حمله کرد و یکی از گردانندگان نیو به مقابله با او برخاست.

هوش مصنوعی: یکی از زنگی‌های زنجان به یلی نیو نگاه می‌کند و او را می‌بیند که به‌سرعت ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که صدای رعد مانند طوفان بلند می‌شود، دیوان وحشت‌زده و استوار می‌مانند.

هوش مصنوعی: یک فرمانده پیروزمند به میدان جنگ آمد و همانند پلنگ به سرعت و شجاعت به پیش رفت.

هوش مصنوعی: ای زشت و ناصالح، بدکار، حالا به اینجا آمده‌ای تا کارهایت را به نمایش بگذاری.

هوش مصنوعی: من فرزند رستم زال هستم که به خاطر دشمنی، مانند کوپال (مشتاق و پرشور) از خودگذشتگی کرده‌ام.

هوش مصنوعی: هیچ نشانی از هندی‌ها باقی نمانده و نه از دیو سفید، و نه از نسل سنجر قمیران و بید.

هوش مصنوعی: از کینه و دشمنی، گرزی سنگین برخواست که دیوان مازندران را مجازات کرد.

هوش مصنوعی: او این را گفت و هنگامیکه گرزی را برداشت، یکی به سمت اهرمن حمله کرد.

هوش مصنوعی: در این شعر، اشاره شده است که کسی از زنجیر آزاد شده و یعنی از بند رها گشته و در حال حرکت به سمت شیر (نماد قدرت و شجاعت) است که به خداوند یزدان تعلق دارد. این حرکت نمادین به معنای تلاش برای دستیابی به قدرت و حقیقت است.