هوش مصنوعی: وقتی که آفتاب در برج آسمان در حال طلوع است، شب از خواب بیدار می‌شود.

هوش مصنوعی: فرار کرد و به خواب رفت، همان‌طور که آتش در اثر روز به آب تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: از پایین بالا رفتند و چیزی را که نمی‌شد پذیرفت، به بالای کوه منتقل کردند.

هوش مصنوعی: در میدان جنگ، برای نشان دادن شجاعت و دلیری، مردان به مانند شیرانی آماده نبرد شدند و رفتارشان شبیه پلنگ‌ها بود.

هوش مصنوعی: دروازه‌ها را به روی دلیران جنگجو بسته بودند و این گونه نشان می‌داد که آن‌ها در برابر دشمنان بسیار شجاع و قدرتمند بودند.

هوش مصنوعی: از سراندیب به قدری شور و هیجان ایجاد شد که مردم در آن لحظه شروع به فریاد زدن کردند.

هوش مصنوعی: حیوانات وحشی از آن دشت فرار کردند و به سمت کوه‌ها رفتند.

هوش مصنوعی: آسمان از بلای کینه شعله‌ور شده و مانند پروانه‌ای که به دور شمع می‌چرخد، در او سوخته است.

هوش مصنوعی: در بالای میدان جنگ، درگیری به حدی شدید و پیوسته شده است که حتی زمین نیز از شدت ضربات و فشارها به تنگ آمده و خسته شده است.

هوش مصنوعی: چنان سنگی از ارتفاع به پایین افتاد که مانند سرما و سردی، زمین را تحت تأثیر قرار داد.

هوش مصنوعی: از زمین سنگ و تیر و نیزه بر سر و سینه و پشت و دستان می‌بارد.

هوش مصنوعی: از بالا به سوی ما سنگ و خشت و سفال می‌افتد و ما برای حفظ خود اینها را بر سینه و پشت می‌گذاریم.

هوش مصنوعی: وقتی که آب مثل سیلاب در خندق جاری شد، دل شیر به خاطر ترس از آب به لرزه درآمد.

هوش مصنوعی: نظامیان هندی به دور خود چرخیدند و در زنجیرهایی ساخته شده از خشت و سنگ گرفتار شدند.

هوش مصنوعی: عالمی شجاع و بزرگ مثل فیل مست، با سر و صدای بلندی به میدان آمد و عصای فرماندهی را در دست گرفت.

هوش مصنوعی: مثل شیری که به نزدیک درختان غرشی می‌کند یا مانند رعدی که با صدای بلند و دلیرانه می‌غرد.

هوش مصنوعی: از بالای کوه پایین آمد و نگاهی به پایین انداخت، به جایی که به نظر می‌رسید مسیر کوتاه‌تری وجود دارد.

هوش مصنوعی: چنان که شیر از عمق خندقی بیرون می‌جهد، او نیز با شجاعت و جرأت دامنش را از میان راه برداشت و پیشی گرفت.

هوش مصنوعی: به در نزدیک شد و گرزی را به دوش گرفت تا بتواند نشانه‌ای از انتقام را نشان دهد.

هوش مصنوعی: هیتال از بالای کوه به گریز نگاه کرد و گفت: اکنون زمان قیام و حرکت فرا رسیده است.

هوش مصنوعی: وقتی او آن همه آشفتگی و هیاهوی جنگ را مشاهده کرد، با تمام نیرو بر سر سنگ محکم و با عزت ایستاد.

هوش مصنوعی: هرچند که سنگی به زیر می‌آید، اما چهره دلیران هرگز در برابر آن خم نمی‌شود.

هوش مصنوعی: او از دور می‌دید که ارژنگ شاه همیشه کلاهش را از سر برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: تو با زبان زیبا و خوشایند خود به ستایش پرداخته‌ای و هنگامی که بر سخن نشسته‌ای، با کلامت از جایت برخاسته‌ای.

هوش مصنوعی: او به سوی دروازه رفت و در آنجا با دست سنگینی که در دست داشت، به طرف دشمن حمله کرد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تصرف و شکستن قید و بندهایی اشاره می‌کند که مانع آزادی و پیشرفت می‌شدند. او از حالتی صحبت می‌کند که توانسته‌اند بر مشکلات فائق آیند و موانع را از سر راه بردارند، به طوری که از وضعیت پایین و محدود به جایگاهی بالاتر و آزادتر دست یابند.

هوش مصنوعی: شاه دستور داد تا دلاوران شجاع با نعره‌ای بلند به میدان بیایند و به دشمن تیراندازی کنند.

هوش مصنوعی: در یک آن، آن گروه شجاع آغاز به جوش و خروش کردند و صدای دلیرانشان به آسمان بلند شد.

هوش مصنوعی: آنها چهره خود را به سوی آن پهلوان برگرداندند و صدای زنان و مردان به نشاط و خوشحالی بلند شد.

هوش مصنوعی: سپر بر سر جنگاور شجاع بود و او در میدان جنگ تسلیم نشد و به جایش ایستاد و دلیرانه مقاومت کرد.