محتشم کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خواهم که شبی محو جمال تو شوم</p></div>
<div class="m2"><p>نظارگی بزم وصال تو شوم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وانگاه به یاد شمع رویت همه عمر</p></div>
<div class="m2"><p>بنشینم و فانوس خیال تو شوم</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۶۴

خواهم که شبی محو جمال تو شوم
نظارگی بزم وصال تو شوم
وانگاه به یاد شمع رویت همه عمر
بنشینم و فانوس خیال تو شوم

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر آرزو می‌کند که یک شب به زیبایی محبوبش غرق شود و در محفل وصال او حضور پیدا کند. همچنین، او می‌خواهد تا پایان عمرش یاد شمع روی محبوبش را در ذهن داشته باشد و به تصور او بنشیند.

رباعی شمارهٔ ۶۲

رباعی شمارهٔ ۶۳

هوش مصنوعی: می‌خواهم شبانی را تجربه کنم که در آن به زیبایی تو سرگردان شوم و در جشن دیدارت حضور داشته باشم.

خواهم که شبی محو جمال تو شوم

هوش مصنوعی: در آن زمان، به یاد شمع زیبایی چهره‌ات تمام عمر می‌نشینم و به خیال تو همچون فانوسی می‌درخشم.

وانگاه به یاد شمع رویت همه عمر

بنشینم و فانوس خیال تو شوم

رباعی شمارهٔ ۶۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده