محتشم کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>می‌کرد چو سکه حی صاحب تنزیل</p></div>
<div class="m2"><p>نقدی که عیار بودش از اصل جلیل</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>سکه چو رسانید به تمییز قبول</p></div>
<div class="m2"><p>فرق که و مه داد به شاه اسمعیل</p></div></div>

دیوان مولانا محتشم کاشانی (شامل رساله جلالیه، نقل عشاق، قصاید، غزلیات، مناقب، مراثی، قطعات، رباعیات، مثنویات) به کوشش مهرعلی گرگانی - محتشم کاشانی - تصویر ۵۳۷

رباعی شمارهٔ ۴۹

می کرد چو سکه حی صاحب تنزیل
نقدی که عیار بودش از اصل جلیل
سکه چو رسانید به تمییز قبول
فرق که و مه داد به شاه اسمعیل

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف ارزشی چون سکه‌ای می‌پردازد که از اصل و منبع باارزشی به وجود آمده است. سکه‌ای که با دقت و تمییز به شاه اسماعیل تقدیم می‌شود، نشان‌دهنده اصل و اعتبار بالای آن است. درواقع، این شعر به اهمیت و ارزش چیزهایی که از منابع اصیل و معتبر ناشی می‌شوند، اشاره دارد.

رباعی شمارهٔ ۴۷

رباعی شمارهٔ ۴۸

هوش مصنوعی: او مانند سکه‌ای بود که صاحب وحی است و ارزش واقعی‌اش از اصل والا و باعظمتی ناشی می‌شود.

می‌کرد چو سکه حی صاحب تنزیل

نقدی که عیار بودش از اصل جلیل

هوش مصنوعی: سکه‌ای که به دقت از هم تمییز شده، به شاه اسماعیل تقدیم شد.

سکه چو رسانید به تمییز قبول

فرق که و مه داد به شاه اسمعیل

رباعی شمارهٔ ۴۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده