هوش مصنوعی: دل شیدای ما به خاطر معشوقی زیبا و شیرین است، اما این عشق را نمی توان با هیچ چیز دیگری پیوند زد، همچون مگسی که فقط به خاطر شیرینی یک حلوا به آن نزدیک می‌شود و نمی‌تواند دائماً به آن چسبید.

هوش مصنوعی: شاید این فرش که در حریم او منتشر شده، از زنبور عسل باشد که به همین دلیل، پای دل هر بی‌خبر و بی‌هدفی در آن جا باقی مانده است.

هوش مصنوعی: من زیبایی تو را به قدری می‌خواهم که در آنجا جایی برای مگس هم نباشد.

هوش مصنوعی: مرا در مسیر خود ساکن کن، زیرا عبور از مشکلات سخت نیست. مانند موری که به راحتی از شهد می‌گذرد و در آرامش حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: بهتر است بر سر سفره‌ات با نان تلخ غذایی بخوری تا اینکه با شیرینی دیگران دست و دهانت را آلوده کنی.

هوش مصنوعی: دهان کودک شیرخوار از شوق پر است و هر بار که لبان تو به شکر نزدیک می‌شود، به یاد او می‌افتد.

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر می‌گوید که تو با زیبایی‌های خود و شیرینی گفتارت، در وصفی که از تو می‌شود، بی‌نظیری. تو مانند طوطی‌ای نیستی که در قفسی محصور باشد، بلکه آزاد و رها هستی.