هوش مصنوعی: تو هرگز برای دیدن محبت‌هایم به سراغ من نیامدی و قلبت را از من دور کردی تا نگذاری جان‌فشانی‌هایم را ببینی.

هوش مصنوعی: تو اجازه ندادی که به دست خودم جانم را بگيرم، چون وقتی به چشمت نگاه می‌کنم، می‌بینم که در کشتن من هیچ اراده‌ای ندارم و به راحتی جانم را فدای عشق می‌کنم.

هوش مصنوعی: تو حال مرا تغییر نداده‌ای و هنوز توجهی به من نکرده‌ای، بنابراین حسودان وقتی اضطراب و بی‌قراری‌های من را ببینند، مانند هیزم در آتش خواهند سوخت.

هوش مصنوعی: تو به من ظلم نکردی و از درد و رنج‌های خودت چیزی به من تحمیل نکردی. با وجود نازکدلی و ضعف من، صبر و استقامت من را می‌تونی ببینی.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که با وجود تمایل‌های شدید و آرزوهای بی‌پایان، نتوانسته‌ام برای آزمایش عشق، شراب وصال را بنوشم، چرا که تو از پرهیزگاری‌ها و خودداری‌های من آگاه هستی.

هوش مصنوعی: تو به منظور جانم مرا نکاشتی، اما با صداقت و وفای خود، تمامی دارایی‌ام را به من عطا کردی. حالا در بازی عشق، خوشبختی‌ها و شانس‌های مرا خواهی دید.

هوش مصنوعی: تو که محرم راز من نیستی، چرا برای آزمودن من خودت در لباس نقابی ظاهر می‌شوی و رازداری‌هایم را تحت نظر می‌گیری؟

هوش مصنوعی: تو در حرف‌هایت به خودت اشاره نکردی، اما وقتی کتاب عاشقان را می‌خوانی، یادگارهای من را می‌بینی.

هوش مصنوعی: اینگونه نبود که با تلاش و تلاش، بتوانم اندیشه‌هایم را به نگار من که به زیبایی او اشاره دارد، درآورم. دیوان شعرهایم را که از عشق و خاطر آن نوشتم، نمی‌بینی.